Mini - 128 - Sex Verhalen

Mini - 128

... haar knie, een strakke spijkerbroek, Een blauwe Noorse trui aan, haar haren in twee losse staarten naast haar hoofd… En twee blauwe ogen die lachten. Ze trok me naar zich toe. “Jij ook lekker warm aankleden, Kees.” Ik knikte. “Goed. Maar eerst deze Scandinavische schoonheid kussen.” Ik voegde de daad bij het woord en na een paar minuten liet ik haar los. “Joline… Je bent prachtig. Als ik je nog niet huwelijk had gevraagd, had ik het nú gedaan.”

Ze giebelde. “Ik kan nu natuurlijk zeggen dat ik het nog niet zeker weet, maar…” Ze omhelsde me weer en ik hoorde in mijn oor: “Niks ervan. Ik wil met jou trouwen! Mijn eigen privé ridder… En minnaar…” Ze likte in mijn oor. “Vanavond wéér?” “Hmmm… Goed plan, mevrouw. Ik zie ernaar uit om u passioneel te beminnen.” Een kneep in mijn neus volgde. “Gék. Zeg gewoon dat je lekker wilt neuken.” Ze keek ondeugend. Ik keek haar in de ogen. “Lieve schat… het woord ‘neuken’ klinkt zo plat. Een mechanische beweging. Lekker, maar verder niks. En wat wij doen is méér. Ja, de bewegingen zijn hetzelfde, maar…” Ze glimlachte lief. “Wij vieren de liefde. Bedoel je dat?” Ik knikte, terwijl ik strak in haar ogen keek. Ze nam mijn hoofd tussen haar handen. “Ik hou van jou.” Een lange, intieme zoen volgde. Toen ze losliet zei ze hijgend: “Dáár wil ik vanavond meer van. Kees, als we geen afspraak hadden, had ik je nú mee naar bed gesleurd. Kom, nog even wat boterhammen eten en dan gaan we. Lekker wandelen!”

Na het eten pakte ik wat pakken koeken en ...

... een paar flesjes water in een tas. “Bij dit weer toch maar wat te eten en drinken in de auto leggen. Als we ergens vast komen te staan…” Joline knikte. Ik kleedde me verder aan: spijkerbroek, m’n ouwe gevechtslaarzen, trui, muts en handschoenen. Een dik fleecejack. Joline trok ook haar jas aan: wit, met een zwarte bontkraag. Ook handschoenen en een muts mee. Ik pakte mijn camera. “Die ga ik vandaag gebruiken!” Ze keek belangstellend. “Ga je natuurfoto’s maken?” Ik knikte. “Ja. Onder andere van jou. Je ziet er heerlijk uit.” Ze bromde. “Denk maar niet dat ik in spannende lingerie in de sneeuw ga liggen, Kees Jonkman. We hebben Mariëtte niet bij ons.” Ik zoende op haar neus. “Nee, maar wel je moeder.” Ze snoof. “Ja, die kan jou wel in de sneeuw laten liggen. Met een bloedend oor. Maar of je je dan inbeeldt dat je met je liefje voor de open haard ligt te vrijen, vraag ik me af. Kóm, we gaan.”

Even later waren we onderweg. Het sneeuwen was opgehouden; er was vijfhonderd meter zicht. En het was rustig op de weg. Ik hield meestal de rechterbaan aan. Negentig kilometer per uur was snel genoeg met dit weer. Af en toe een vrachtwagen inhalend. Toch waren er idioten die met grote snelheid inhaalden. “Vooral doen…” gromde ik, toen er weer eens een dikke Mercedes voorbij kwam. Joline keek vragend. “Hij heeft géén vierwielaandrijving. Eén onverwachte gebeurtenis, één onverwachte ruk aan het stuur en die hele massa gaat oncontroleerbaar alle kanten op. Dan helpen ABS, traction control, ...