Mini - 128 - Sex Verhalen

Mini - 128

... bed uit gaan, maar ik hield haar tegen. “Joline Boogers: alles staat jou charmant. Die Noorse truien die je deze week droeg… Fantastisch.” Ze lachte en gaf me een snelle zoen. “Lief van je.” “Ik méén het, schat. Ook al had je er een broek onder aan: je kon zó zijn weggelopen uit een folder voor het Noorse Bureau voor tourisme. Zo’n trui aan, jouw mooie blonde haren en blauwe ogen onder die muts uit… Prachtig.”

Ik trok haar tegen me aan en zoende haar. Toen ik haar losliet zei ik zachtjes: “Met jou wil ik trouwen, schat.” Ze keek me aan. “Dat gaan we ook doen, Kees. Over een half jaartje ben ik ‘mevrouw Jonkman – Boogers’. En die naam zal ik met trots dragen! Een kort zoentje volgde en toen wipte ze het bed uit. “En nu ga ik douchen. En een beetje opwarmen. Bel jij Malden anders even of Pa en Ma nog plannen hebben?” Dat deed ik; ik kreeg Tony aan de telefoon.

“Hoi Tony, Kees hier. Hoe is het bij jullie?” “Wit, Kees. Héél erg wit.” Ik moest lachen. “Ja, hier ook. Mijn vriendinnetje en ik willen vandaag eens een stukje in die witte wereld wandelen. Ze vertelde me dat ze mooie plekjes wist op de Mookerhei, dus…” “En nu kon je vragen of het gelegen komt of jullie je daarna bij ons komen opwarmen?” “Ehh… Nee. Wij vroegen ons af of jullie ons gezelschap wilden houden.” Het was twee seconden stil. “Jullie vragen ons of wij samen met jullie willen lopen bibberen in die witte rommel? Ben je wel goed bij je hoofd? Bij dit weer moet je binnen zitten, open haard aan, Vivaldi op de ...

... achtergrond, een goed boek en langzaam genieten van een bel cognac met een stukje Camembert.”

Ik grinnikte. “Heeft ook wel wat. Maar niet voordat je lekker in de frisse buitenlucht gelopen hebt.” “Is goed hoor, Kees. Wij wilden er ook uit gaan, vanmiddag. Hoe laat zijn jullie hier?” Ik keek op m’n horloge. “Rond een uur of twaalf?” “Prima. Dan lunchen we hier en gaan dan lopen.” “Oh… Da’s ook goed, lieve aanstaande schoonmoeder”, zei ik plagend, “wij hadden het plan om te gaan lopen en dan hapje te eten bij dat etablissement waar ze kersen op de appelmoes leggen…”

Het was even stil en toen beet Tony: “Luister goed vriendje van mijn dochter: allereerst, en dat wéét jij, heb ik een bloedhekel aan de term ‘schoonmoeder’ en ten tweede zul je mij nooit in een dergelijke gelegenheid zien. Goed begrepen?” Ik lachte haar uit. “Da’s goed hoor, schoon…” Ik pauzeerde even. “Kees… pas op jij!” “Mag ik even uitspreken? Ik wilde zeggen: schoonheid.” Een brom klonk vanaf de andere kant. “Waarom geloof ik jou niet?” “Omdat je me nog niet zo goed kent, misschien? Maar goed… Lekker lunchen bij jullie dus, daarna wandelen door de maagdelijk ongerepte sneeuw. We komen er aan!” “Rij voorzichtig, Kees.” “Altijd, Tony. Ik heb een kostbare lading.” “Goed zo, jochie. Tot straks.”

We verbraken de verbinding en ik voelde twee armen om me heen. “Je bent een gemene vent, Kees Jonkman. Mijn arme moedertje zó in de maling nemen…” Ik draaide me om. Joline stond tegenover me: Laarzen tot bijna bij ...