Mini - 128 - Sex Verhalen

Mini - 128

... adaptive steering, winterbanden en die hele elektronische santekraam helemaal niks meer: dan gaat er gewoon twaalfhonderd kilo met je aan de haal en moet je héél snel bidden dat je geen boom tegenkomt. Lúl.” Het laatste woord spuugde ik uit.

Het was een paar minuten stil in de auto. “Vanwaar die uitbarsting, Kees?” Ik keek opzij in een paar bezorgde ogen. “Omdat ik in Bosnië een keer ben ingehaald door een of andere idioot die ook zonodig zijn mannelijkheid via het gaspedaal wilde bewijzen. Een paar minuten later kwamen we voorbij de plaats waar hij lag: zijn auto lag op de kop: twintig meter lager in een ravijn nadat hij van de weg af was gevlogen. We kregen een stopteken van iemand die het had zien gebeuren of we konden helpen. We zijn omlaag geklommen en het was duidelijk dat er qua EHBO niets meer te doen was. Uiteindelijk hebben genisten het lijk uit het wrak gezaagd en een bergingstank heeft het wrak omhoog gesleept. Gelukkig was hij alleen. In z'n dikke Mercedes.” Ik voelde een zachte hand op mijn knie. “Hé Kees… Rustig. Ontspan. Adem in – adem uit. Het heeft geen zin om je kwaad te maken op een andere weggebruiker. Verspilde moeite en slecht voor je bloeddruk.” Ik keek Joline aan: twee zachte ogen zetten me weer met beide benen op de grond. “Je hebt gelijk, schat…” Ze kreeg een knipoog retour.

Een halfuurtje later stonden we voor een bekende poort in Malden. Joline belde aan en de poort ging open. Rustig reed ik de helling op en parkeerde voor het huis. Een ...

... huis dat nu bijna helemaal wit was. Het rieten dak stak ver over en was bedekt met een dikke laag sneeuw. Toen we uitstapten kwam Bengel van achter uit de tuin aan rennen. “”Hé

Bengeltje

! Kom eens bij Joline!” Ze ging door de knieën en Bengel sprong uit volle ren tegen haar op. Joline viel achterover, Bengel enthousiast likkend op haar. “Dat ga ik ook eens doen, schat…” “Wát? Mijn enige dochter ondersteboven lopen en aflebberen?” Een zware stem klonk achter me. “Laat ik het niet merken, jongeman!”

Rob senior stond in de deuropening. “Dank je Pa, voor het verdedigen… Als je ook nog Bengel een beetje manieren kunt leren…” Joline krabbelde op en liep naar haar vader. Bengel rende naar mij en liet zich kwispelend aanhalen. Samen liepen we het huis binnen. “Schoenen uit, anders krijg je te maken met Hare Sekretia…” waarschuwde Rob. Joline gniffelde en we trokken onze laarzen braaf uit. “Hé stelletje malloten… Wie gaat er nou met dit weer vanuit Veldhoven naar Malden rijden voor een stukje lopen? Zijn de bossen in Brabant op?”

Tony kwam ons tegemoet en we kregen knuffels. “Het eten is bijna klaar jongens… Koffie of thee?” We gingen aan tafel zitten en tijdens de lunch lieten we het Sinterklaasfeest nog eens de revue passeren. Een paar lachbuien waren het gevolg. Even later keek Rob me serieus aan. “Ik hoorde van Ton en Claar dat jij een briefje had gekregen, Kees?” Ik knikte. “En daar ga ik m’n achterwerk mee afvegen, Rob. Ten eerste klopt er geen zak van wat er in staat, ...