Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8

... “Opnieuw Evie. Stel dat… Zou je me willen delen?” Mijn vragen dwingen haar tot nadenken waardoor zij minder in haar emotie blijft hangen. “Èh niet willen… Maar als zij zo lief is als onze gastvrouw zou ik dat misschien wel kunnen. Jij was er altijd.. Zelfs toen ik met Wouter.. Ik heb de laatste dagen veel nagedacht… Het idee jou niet meer in mijn buurt te hebben maakt me bang… Bang en verdrietig.” “Ga liggen Evie.” Ik buig naar beneden en trek het dekbed over ons heen. “Zullen we toch nog maar even proberen te slapen lieverd.” Ze knikt. “Mogen de luiken dicht?” Ik klik op de touchpad naast het bed en ontdek al snel de goeie knop, waardoor onze kamer even later in duisternis wordt gehuld.

Ik lig al een hele tijd wakker en ben in de vooronderstelling dat Evie in slaap is gevallen als ik beweging onder het dekbed waarneem. Voor de tweede keer legt zij haar hand om mijn geslacht. Eigenwijs zoals hij is zet hij in weerwil van mijn bezwerende gedachten toch een groeistuip in. Ik fluister. “Wat is dat Evie.” Het blijft even stil. “Troostseks… Dat deed ik ook voor Wouter toen hij…” Ik leg mijn hand op de hare en schuif hem voorzichtig naar boven. “Is dit jou manier van vaarwel zeggen?” Al op het moment dat ik het uitspreek vervloek ik mezelf. Als door een wesp gestoken, trekt zij haar hand uit de mijne en springt uit bed. Haar verdriet is omgeslagen in woede. “Dat is niet eerlijk. Dit heb ik niet verdiend… Ik ga.” Tot mijn verbazing vind ze in het donker blijkbaar in een keer de ...

... knop, waardoor de deur open zwaait en licht vanuit de hal de kamer binnendringt. Ze stormt meteen door. Schuldbewust spring ik uit bed, trek mijn badjas dicht en volg haar. In de woonkamer staat ze huilend in de armen van Guusje… Ze kijkt me over Evies schouder vragend aan. “Ik ben een botte ongevoelige zak Guusje.” Schijnbaar hoort Evie me, waardoor ze met nog diepere uithalen haar verdriet wereldkundig maakt. “Hij… Hij had gelijk.” Guusje streelt door haar haar. “Dat hij een gevoelloze zak is?” Evie schudt haar hoofd. “Dat ook… Ik wilde het goed maken… Ik kan niet de zijne worden, dus probeerde ik het.. met de hand…” “Schenk jij een borrel voor ons in John… Evie en ik moeten praten.” “Borrel? Is ’t niet wat vroeg voor…” “Vroeg John? Wat is de vastgestelde tijd voor een borrel na ontvoering en doodsbedreiging?” “Sorry.” Ik loop naar de bar en schenk drie borrels in. Guusje en Evie zitten inmiddels naast elkaar op de tweezitter. Ik zet de borrels voor hen op de salontafel. Evie doet haar best om vooral niet in mijn richting te kijken. Ik wil me net een een fauteuil tegenover hen laten zakken… “Drink jij die van jou maar op jullie kamer Neanderthaler. Hier is ladies-time.” Guusjes opmerking raakt me. Ik druip geslagen af.

Ja ik wil Evie bezitten.. Als persoon, als vrouw, met huid en haar.. In tegenstelling tot hetgeen men verwacht bij het woord bezitten wil ik haar overgave belonen met liefde, respect en een tomeloze inzet om mijn eigendom gelukkig te maken. En dat echt niet ...