Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8

Evie: Al snel nadat zij afscheid heeft genomen wordt het rustig rondom de alm. “Zal ik jullie de logeerkamer wijzen?” Ik schrik, kijk John aan en begin te stotteren “Ùh , ì , ik weet niet of ik nou al kan slapen… En ùh..” Hij slaat een arm om me heen en kijkt me indringend aan. Ik verdrink in de diepten van zijn ogen. “Liefje ik ga echt geen misbruik maken van je emotionele onbalans.” Mijn woorden zijn sneller dan mijn gedachten. “Èh, misschien zou ik dat wel willen.” Hij schudt zijn hoofd. “Dat excuus ga ik je niet geven Evie. Je schenkt je aan mij vanuit kracht of helemaal niet.” Dankbaarheid en ontgoocheling strijden om voorrang, met mij als hun lijdend voorwerp. “Ik wil je niet teleurstellen John.” “Dat doe je ook niet liefje. Het zou me beschamen als je achteraf spijt zou hebben van je overgave.” “Dat wil ik niet… Jou beschamen, bedoel ik.” Hetgeen ik nou in zijn ogen zie, kan ik niet anders interpreteren als onvoorwaardelijke liefde… Maar waarom dan wel die voorwaarde? De voorwaarde dat ik mij aan hem overgeef. Blijkbaar ziet hij mijn emotionele worsteling. “Later liefje… Wij gaan nu proberen te rusten. Al wat rest is voor later… We gaan met je mee Guusje.” Ze gaat ons voor door een deur die op een hal uitkomt. “Rechts is mijn slaapkamer, rechtdoor die van Fransie en hier. Ze opent de deur aan haar linkerhand. “De logeerkamer.” Ik volg haar naar binnen. Wanneer het licht van de verborgen lampen langzaam opkomt valt mijn mond open van verbazing. Deze ruimte stelt alle ...

... fantasieën, als ik die al had bij het woord logeerkamer, in de schaduw. John brengt mijn gedachten onder woorden, “Je bent een kunstenares Guusje.” “Dank je… De badkamer is overigens rechtdoor.” Ik loop door naar de badkamer. Het hoogpolige tapijt van de slaapkamer maakt dat het voelt alsof ik zweef. Evenals eerder bij de slaapkamer komt ook nu het licht langzaam op. Mijn blik valt gelijk op een mega inloopdouche met daartegenover en dubbele wastafel. Verscholen achter twee halfhoge wanden van ‘frosted glass’ bevinden zich het toilet en een bidet. “Toiletbenodigdheden en handdoeken bevinden zich achter de spiegelruit.” Guusje legt haar hand op een zwart glazen vierkant waarop de ruit even naar voren komt, opzij schuift en zo een kastruimte vrijgeeft… “Als jullie nog iets nodig hebben. Je kunt me altijd bereiken via het touchscreen in het blad van het toiletmeubel in de slaapkamer… Dan laat ik jullie nou alleen… Welterusten lieverds.” Welterusten Guusje.”

John begeleid haar tot aan de deur. “Bedankt Guusje.” Hij drukt op de rode knop naast de deur, waarop deze langzaam dicht zwaait en met zahte klik in het slot valt. “Zal ik de luiken open maken… Ik denk dat het al bijna licht wordt.” Terwijl ik op het bed ga zitten knik ik in zijn richting. Hij loopt naar de tegenover het bed, wat zeg ik, speelwei, liggende wand en bestudeert een klein display. Nadat hij ergens op heeft gedrukt schuiven de luiken die de kamer verduisterden weg. Vanuit onze kamer kijken wij over het grote ...