Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8 - Sex Verhalen

Evie in Fantas’t’y Land – Hoofdstuk 8

... iets breekbaars. In de huid van haar borstjes tekent zich een netwerk van blauwe bloedvaten af. De rozerode tepelhoven vormen een mooie ‘voedingsbodem’ voor de rechtopstaande boonvormige bruine tepels. De kamer is aangenaam warm, waardoor ik ervan uitga dat dit een teken van opwinding is. Haar buik vertoont een nauwelijks waarneembare bolling, met daarin een aanlokkelijke navel. Gelijk onder haar navel start het spoor. De eerste 5 cm smal maar vanaf haar venusheuvel uitwaaierend tot een schijnbaar ondoordringbaar, ravenzwarte haartapijt. Mijn blik glijdt langs haar brede heuppartij… Het lijkt me aan deze poort van vruchtbaarheid vast te houden. Haar heupen en bolle bipsen zijn gemaakt om de harde stoten van een bronstig mannetje te absorberen.

Haar bovenbenen zijn vol en krachtig waarbij haar slanke maar gespierde onderbenen met de mooi verzorgde voetjes de belofte vormen voor een stevige omknelling die de garantie vormt voor dieptelozing van de vruchtbare mannenpap. Ik voel hoe een van haar handen tussen panden van mijn badjas schuift. Ze verstart op het moment dat zij op mijn verstijvende piemel stuit. We kijken elkaar aan. “Ik wil hem voelen.” “Ik hou je niet tegen.” “Mà… Hij wordt hard.” Ik kan een glimlach niet onderdrukken. “Dat is mogelijk erfelijk bepaald. Had mijn broer dat niet ook als hij zijn vrouwtje naakt zag?” Om haar lippen krult een lach. Ze legt haar hand om mijn stam. Evenredig met mijn erectie groeien ook haar ogen. “Hij voelt veel groter.” “Groter ...

... dan wat Evie?” Ze draait op haar zij en kijkt in mijn kruis waar mijn tot volle wasdom gekomen piemel tussen de panden van de badjas, aan de basis deels omvat door haar hand, in haar richting prijkt. “Hij is te groot!” “Waarvoor lieverd?” “’T past niet.” Ik kijk naar beneden. “je hebt gelijk. Je handjes zijn te klein.” Het is haar aan te zien dat ze mijn gevatheid op dit moment niet echt kan waarderen. Ze trekt haar hand terug. Tranen wellen op in haar ooghoeken. “Wat is nou lieverd? Ik wil je geen verdriet doen.” Ze schudt met haar hoofd. “Dat weet ik… Wouter.. als hij, ik bedoel wij… Hij vulde me helemaal op… Ik zou dat,” Ze wijst naar mijn kruis. “Dat pas niet bij mij. Je zou me uitscheuren.” Haar seksuele naïviteit amuseert en vertedert me tegelijk. “Die onderwerping kan ik dus op mijn buik schrijven?” Ze knikt verdrietig. “Zelfs als ik zou willen. Blijkbaar passen wij fysiek niet.” Ik kijk haar gespeeld kwaad aan. “En daarmee is de kous af… Zoek je maar een ander Johnny.” Inmiddels stromen tranen over haar wangen. “Je laat ’t zo gemakkelijk klinken… Ì.. Ik.. ik begon me steeds meer uiteen te zetten met de gedacht van jou te worden… Ik hou van je John.. Ik had nog wat tijd nodig.” Ze kijkt me met haar betraande gezicht aan. “Ik zal altijd van je blijven houden… Je moet een grotere vrouw zoeken..” “Groter? Je bedoelt zoals Guusje?” Ze haalt haar schouders op. “misschien wel.” “Stel dat… Ga jij dan bij me weg?” opnieuw dat schouderophalen. “Welke vrouw wil haar vent delen?” ...