Korfbal - 55 - Sex Verhalen

Korfbal - 55

... ongeveer een uur liep ik de ruimte binnen met een oude, roestige emmer en die zette ik onder haar neer. Ik zei: “Als je moet pissen of poepen, probeer het er dan in te mikken. Anders heb je later zoveel moeite om alles weer op te ruimen”.

Voor ze kon reageren, was ik weer verdwenen en ik zag aan haar gezicht dat ze de emmer niet zou willen gebruiken. Maar, na ongeveer drie kwartier kwam er een straaltje urine en op de monitoren zag ik dat ze haar best deed om de straal in de emmer te krijgen.

Heel langzaam kwam er wat meer berusting in de houding van deze jonge vrouw.

Rond 19:00 uur liep ik weer naar haar toe. Ik zei dat ik haar water kwam geven. Daar reageerde ze blij op, want ze had al urenlang niets gedronken. Ik pakte de plantenspuit die ik meegenomen had en ik sproeide haar nat. Daarbij legde ik uit, dat een kasplantje vooral water op de blaadjes wilde hebben en haar levenswijze leek nog het meest op dat van een kasplantje. Ze gromde, maar ze durfde verder niet te reageren.

De inhoud van een heel klein waterflesje goot ik kolkend in haar smachtende mond. Daarna liep ik weg.

De uren die er op volgden, maakten dat ze hongerig werd en dorst kreeg. Ook haar vlees werd uiterst pijnlijk, de jeuk op haar hoofd nam toe en ze kwam steeds verder in de malaise te zitten.

Voordat ik ging slapen, ging ik nog even bij haar langs en ik zag een zielige vrouw, die diep in de put zat.

Ik ging op een stoel voor haar zitten en vroeg: “Hoe voel je je?”

Ik zag kort ...

... een vlammende blik, maar ze bond snel in. “Ik heb me nog nooit zo klote gevoeld als nu”, zei ze op een berustende toon. Haar agressie en ook haar strijdbaarheid leken verdwenen te zijn. Ik zei: “Dat is ook de bedoeling, want je hebt veel te veel je eigen gang kunnen gaan. Je ouders zorgden voor onderdak, voor voedsel en zelf zat je maar een beetje achter de cam. Ik vind seks ook heel erg leuk, maar ik hou wel rekening met de mensen om mij heen. Dat doe jij niet.

Je hebt nu de gelegenheid om je leven heel anders in te richten. Waar je eind neemt: geen idee, maar eerst moet je heel duidelijk het besef hebben, dat je je leven om zou willen gooien. Als je dat besef hebt, dan wil ik en waarschijnlijk ook je ouders je daar wel bij helpen”.

Ze keek me star aan en weigerde te knikken.

Ik stond op, pakte een bakje en haalde de inhoud er uit. Ik zei: “Dit is een brok ijs. In dat ijs zit een sleutel. Die sleutel past op alle boeien die je hebt. Als het ijs gesmolten is, kan je de sleutel gebruiken om alle sloten die je tegenhouden open te maken. Je kan dan hier gewoon naar buiten lopen, rechtstreeks terug naar je oude leventje.

Je kan ook naar het bed, daar in de hoek gaan en daar gaan slapen. Je kan het brok ijs ook boos weggooien, zodat je de komende uren in de kooi doorbrengt. De keuze is aan jou”.

Ik duwde het ijskoude blok tussen de tralies door en met moeite wist ze er voor te zorgen dat het op haar blote bovenbenen terechtkwam. Het was al koud in de ruimte, maar door ...