Korfbal - 55 - Sex Verhalen

Korfbal - 55

Het was vrijdagmiddag 13:00 uur. Ik zat achterin een voor deze gelegenheid gehuurde Hummer: lekker opvallend. Voorin zaten twee beveiligers, die exact wisten hoe we met onze recalcitrante jongedame om zouden gaan.

Het briefje met het adres wat ik van haar papa had gekregen, bevatte ook haar voornaam:

Jolanda

, maar die zouden we vooralsnog maar weinig gaan gebruiken.

Ik gaf het briefje aan de chauffeur en zei: “Volgens mij is het maar iets meer dan een half uur rijden, dus we zullen makkelijk op tijd komen. Het doel is duidelijk: we halen deze jonge vrouw op, nemen haar mee naar De Amer en geven haar daar een heropvoeding. Iets wat haar ouders in 20 jaar niet voor elkaar hebben kunnen krijgen, mogen wij in 2 dagen doen. Dat zou moeten lukken, lijkt me”.

De mannen grijnsden om mijn cynisme. Ik had hen uitgekozen, omdat ze van wanten wisten, maar vooral ook, omdat ze een enorm imposant uiterlijk hadden.

Twee minuten voor 14:00 stopten we pontificaal, midden op straat voor het huis van Jolanda. Het was een jaren 80 woonwijk en veel gordijnen bewogen vanwege de nieuwsgierige blikken. De beide wandelende kleerkasten stapten uit, liepen naar de deur en keken theatraal op hun horloges. Ze bleven een tijdje staan en exact om 14:00 uur drukten ze op de bel en direct werd er geopend. Vader deed open en daardoor dacht ik dat alles niet doorging, maar ik zag een metertje verder een mens geknield, met gebogen hoofd zitten. Ze had een nette lange rok aan, met daarboven ...

... een vormeloze blouse, die wel mooi glansde: conform opdracht.

Ik hoorde via mijn oortje één van de beveiligers vragen: “Wat is uw naam, vrouw?”

“Ik heet Jolanda Jansen”, hoorde ik heel zacht.

“Wat is uw geboortedatum?”

“Dat is 13 maart 2000”.

“Dan hebben we de goede. Vanaf nu luister je naar de titel ‘wijf’. We komen je halen voor een heropvoeding. Sta op en volg ons. Zondagmiddag ben je weer thuis. Akkoord?”

Ik zag dat ze rilde en naar boven keek. Ze knikte.

“Ben je akkoord, wijf?”

“Ja”

“Ja, wat!?”

“Ja, meneer….”

“Goed, deze toestemming hebben we opgenomen, dus je gaat vrijelijk met ons mee. Anders hadden we je ontvoerd en met een zak over het hoofd meegenomen. Dat had de buurt wel leuk gevonden, want iedereen staat al te kijken naar onze mooie auto”.

Jolanda keek vertwijfeld naar de auto en ze zag veel mensen van de auto naar haar knielende houding kijken.

De beveiliger zei: “Sta op en volg mij”. Daarna draaide hij zich om en Jolanda had moeite om overeind te komen, want ze was zo dom geweest om de bloedsomloop van haar onderbenen te blokkeren. De andere beveiliger zei nog even stilletjes tegen de ouders, dat zij zaterdagmiddag opgehaald zouden worden in een wat minder opzichtige wagen, zodat ze bij het optreden van haar dochter konden zijn. Ook gaf hij aan dat de ouders van Jolanda ons vriendelijk zouden moeten uitzwaaien om te voorkomen dat iemand uit de buurt de politie zou bellen in verband met ontvoering of zo.

Jolanda werd door ...