De Engel Des Doods - 7 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 7

... hij wist uit ervaring dat de korte pijn de beste pijn was. Ze zou de keuze krijgen: of zich eroverheen zetten of een andere partner kiezen. Zo simpel was het.

Zacht klopte Marc op de deur van het kantoor van de commissaris. Die keek hem met een vreemde blik aan door de glazen deur en wenkte hem binnen.

“Sinds wanneer kom je niet meer te pas en te onpas mijn kantoor binnengestormd?”

Marc grijnsde. “Een man is nooit te oud om bij te leren.”

De vriendschappelijke lach die volgde, bewees dat ze allebei wisten dat Marc nooit zou veranderen en dat ze er zich al lang geleden bij hadden neergelegd. Dit soort band zou hij nooit met een vrouw kunnen hebben, besefte Marc. Het was dat verdomde libido dat hem steeds weer in de armen van een vrouw dreef. Was hij maar homo. Het zou het allemaal veel eenvoudiger maken.

“Wat kom je eigenlijk doen?” De vraag was duidelijk. De commissaris wilde zich klaarmaken voor de dagelijkse briefing.

“Carlos.”

De commissaris zuchtte. “Hij had helaas gelijk. De nacht van Evy’s moord zat hij in onze cel. Gisterenavond is het pv opgedoken. We konden niet anders dan hem onmiddellijk vrijlaten.”

“Terug naar de dossiers dan!” Marc stak zijn hand op en verliet het kantoor. Hij ging recht naar de koffiemachine en schonk zichzelf een bekertje in. Hij nam het mee naar de briefingruimte die al goed vol zat. Hij liet zijn blik door de ruimte gaan. Myriam was er niet. Misschien had ze zich ziek gemeld. Niet erg. Niet vandaag.

Het nadeel was ...

... dat dat er voor hem geen stoel was vrijgehouden. Hij begaf zich naar de achtermuur van het lokaal en leunde er nonchalant tegenaan.

“Marc!” De stem van de commissaris wekte hem uit zijn gedachten. Hij had geen woord gevolgd van de hele briefing. In zijn hoofd had hij tussen de moordzaak, Erika en Myriam gezwalpt. Hij was geen stap dichterbij een oplossing geraakt. Voor geen enkel van de drie.

“Commissaris?”

“Waar is Myriam?”

“Geen idee. Ziek?”

“Heeft ze je dat laten weten?”

“Nee. Wat zegt de personeelsdienst?”

“Guy zei net dat hij van niets weet. Ik kreeg trouwens een telefoontje van het forensisch instituut. Ze vroegen of Erika hier niet was. Ook zij is vanmorgen niet opgedaagd.”

In het hoofd van Marc gingen alarmbellen af. Hij had Myriam niet in haar toestand mogen laten vertrekken. Hij had haar moeten tegenhouden en met haar praten. Ze zou toch geen domme dingen hebben gedaan?

“Zoek het uit, Marc! En als je Myriam vindt, zorg dat ze dan asap tot bij mij komt.” De commissaris draaide zich om en ging terug naar zijn kantoor.

Marc pakte zijn gsm en belde Myriam. Hij belandde direct op haar antwoordapparaat. Dat kon twee dingen betekenen. Haar gsm stond uit of ze was buiten het bereik van een gsm-mast.

Hetzelfde was het geval bij Erika. Een sluipend gevoel van onrust maakte zich van hem meester. Hij kon hier niet bij de pakken blijven zitten. Hij deed zijn jasje aan en ging naar de parking.

Een minuut nadat hij had aangebeld aan het huis van ...