De Engel Des Doods - 6 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 6

... gevraagd?”

Marc zuchtte. Hij keek tersluiks op zijn horloge. Vijf minuten geef ik haar, dacht hij. Geen seconde langer. Hij keek gelaten naar de gebroken vrouw die hem nog altijd recht in de ogen zat te kijken.

“Wat is eigenlijk je bedoeling?” vroeg Erika opeens.

Myriam werd er terstond strijdlustiger op.

“Een beetje ruzie stoken? Wat zielig doen? Denk je Marc zo voor je te winnen?”

“Waar bemoei jij je mee?” krijste Myriam. Ze was opnieuw furieus. Haar verdriet leek op slag vergeten. “Je moet me niets proberen wijs te maken, trut. Ik ken jouw soort wel. Uitschot, dat ben je!”

Marc bekeek de woordenwisseling met open mond en schudde zijn hoofd in opperste verbazing. Hij kon zijn oren niet geloven. Nog voor hij iets kon zeggen, zette Myriam een stap naar voor en gaf ze Erika een klap op haar gezicht.

Verrast krijste ze. “Godverdomme, stuk ongeluk!”

Myriam nam een kom nootjes van de toog en hief haar arm om Erika ermee te lijf te gaan. Marc kon nog net haar arm vastpakken om het haar te verhinderen. Borrelnootjes vlogen door de lucht. “Myriam laat dat!”

Gelaten keek Myriam hem aan. Het besef dat ze zichzelf had aangesteld, raakte haar als een mokerslag. Ze besefte dat ze hier niks meer te winnen had. Even zuchtte ze diep, alsof ze zich probeerde te herpakken, haar waardigheid terug te vinden.

“Luister, dit was een vergissing. Het kan me niets meer schelen. Maar weet je… och, whatever!” Zonder de andere twee nog een blik waardig te gunnen, draaide ...

... ze zich om en ging naar buiten.

"Ik moet steeds weer aan haar gezicht denken," zei Erika toen Myriam weg was.

"Ze stond voor gek," mompelde Marc. "En ze had het zelf niet door."

"Die wanhoop, Marc... ik schrok van de wanhoop in haar ogen. Haar leven lijkt verwoest en daar geeft ze mij de schuld van."

"Jij hebt hier geen schuld aan.”

“Maar hoe kon je zo stom zijn?”

Marc keek haar vragend aan. Erika haalde diep adem en keek hem aan. "De schade die hier net is aangericht, is niet te overzien. Marc, Myriam is je partner. Hoe gaan jullie ooit nog met elkaar kunnen samenwerken?"

Marc staarde verslagen voor zich uit. “Dat weet ik niet,” antwoordde hij op gedempte toon.

“Waar was je verstand? Waarom ben je met haar naar bed gegaan? Was wat wij hadden niet genoeg?”

“Wat wij hadden? Wat is dat dan volgens jou?”

“Jesus, Marc, we hebben hier op het toilet seks gehad, je bent blijven slapen, we hebben uren zitten praten over onze diepste gevoelens. Was dat alles je niks waard?”

Op een theatrale manier gooide Marc zijn armen in de lucht. “Onze diepste gevoelens? Jij ook al? Straks ga je Myriam nog gelijk geven.”

“Wel Marc,” Erika prikte met haar vinger in zijn buik. In haar ogen verscheen een zachte, overtuigende blik. “Misschien heeft ze wel gelijk. Misschien ben jij het probleem. Jij met je destructieve gedrag. Ik kan begrijpen dat je je niet meer wilt binden na alles wat er met je vrouw gebeurd is. Maar dat is lang geleden. Het wordt tijd dat je weer ...