De Engel Des Doods - 6 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 6

... betekenen?”

“Het was gewoon seks, meer niet.”

Wild gooide Myriam haar armen van zich af, waarbij het glas whisky uit haar handen vloog en op de grond in gruzelementen viel. Ze leek er zelf van te schrikken en keek naar de scherven op de grond en de drank die zich over de tegels verspreidde. Vervolgens sloeg ze haar ogen naar hem op. Ze hijgde en haar borsten gingen zwoegend op en neer.

“Ik denk dat we allebei weten dat we van elkaar houden. Dat we maar één ding willen en dat is elkaar de kleren van het lijf rukken. Opgaan in ons verlangen en dat nooit meer loslaten.”

“Lust,” zei hij, “daar is alles mee gezegd. Lust is nog geen liefde.”

“Was gisteren alleen lust? Simpele lust die korte metten maakte met al jouw zorgvuldig gecultiveerde zelfbeheersing? Daar geloof ik niks van.” Ze kwam een stap dichterbij, de scherven knerpend onder haar schoen.

Marc bleef verbazingwekkend kalm. “Het was speciaal, dat zal ik niet ontkennen, maar dat is niet hetzelfde als… gevoelens.”

“Ik weet waar jij mee bezig bent. Je gaat op de loop voor de moeilijke dingen. De grote dingen van het leven.”

“Laat het rusten, Myriam.”

“Dat kan ik niet, je bent alles voor me. Zo kan je me niet laten gaan. Alleen als je zegt dat je niet van me houdt.”

“Ik hou niet van jou, Myriam,” zei hij toonloos. Hij keek weer naar de grond.

“Gisteren zei je nog van wel.” wierp ze tegen. “Toen keek je me in de ogen en zei je dat je van me hield met heel je hart. Je zei dat nooit iemand je ...

... zo het gevoel had gegeven te beminnen. Kijk me aan en zeg me dat je gelogen hebt.”

Langzaam hief hij zijn hoofd. Hij keek haar recht in de ogen. “Myriam, ik heb dat allemaal nooit gezegd. Jij hebt mij verleid. Het had niet mogen gebeuren.”

Myriams gezicht verstrakte en ze begon hartverscheurend te wenen, met diepe snikken die haar hele lichaam deden schokken. Amper hoorbaar mompelde ze: “Gisteren… heb ik even gedacht… dat ik je vrouw was… oh… wat schaam ik me zo… je hebt me gebruikt… van me geprofiteerd…. Het is zo verkeerd… zo helemaal verkeerd…”

Marc keek haar ongemakkelijk aan. “Myriam,” het klonk bijna smekend, “alsjeblieft, niet...”

“Marc, ik hou van je. Laat me nu niet in de steek!” Tranen rolden over haar gezicht, van rimpel tot rimpel wiegend naar haar kin toe. Uit haar mond liep een straaltje speeksel.

Marc kuchte. “Luister,” zei hij, “Het is beter dat je nu weg gaat. Ik zal…”

“Oh nee,” smeekte Myriam. “Niet doen.” Ze strekte haar hand naar hem uit. Haar lijf schokte van het snikken. Maar ze keek, door haar tranen heen, Marc indringend aan. Die wist nu nog minder wat hij moest doen. Het enige wat hij deed, was zijn jasje losknopen en zijn handen in zijn broekzakken steken. Hij besloot geduldig af te wachten.

“Laat we het proberen. Eventjes maar. Alles wat ik nodig heb, is dat iemand me gezelschap houdt. Dat is alles wat ik vraag. Een beetje aandacht. Wat genegenheid. Is dat zo moeilijk? Is dat echt teveel gevraagd? Antwoord mij. Is dat teveel ...