De Engel Des Doods - 6 - Sex Verhalen

De Engel Des Doods - 6

... kop.”

“Waar was je vrijdagnacht?”

De ogen van Carlos flitsten even heen en weer. Hij probeerde duidelijk wat orde te zoeken in de chaos die nu in zijn hoofd leefde. Plots bleven ze hangen. Een grote grijns verscheen op zijn gezicht. “Ik was hier!”

Marc en Myriam keken elkaar aan. Dit hadden ze niet zien aankomen. “Wat bedoel je?”

“Vrijdagavond was ik op weg naar een vette party. Jullie vriendjes hebben me tegengehouden omdat ze niet kunnen verdragen dat ik met een coolere bak rijd dan hen. Ze vonden wat dope in het handschoenkastje en hebben me opgepakt. Maar een paar uur later stond ik al terug op straat. Onze pa zijn advocaat wist dat ze daar niet mochten zoeken en me daarom niet mochten oppakken. Losers!”

Marc stormde naar buiten. Hij wist nog niet wie hij de huid ging uitkafferen, maar degene die ervoor verantwoordelijk was dat hij hier niets vanaf wist, zou meteen de volle laag krijgen.

Een kwartier later liet Myriam Carlos achter bij twee agenten die hem in het oog hielden. Sinds Johnny namen ze geen enkel risico meer. Ze ging op zoek naar Marc. Hij was echter nergens te bespeuren.

Toen ze aan het kantoor van de commissaris kwam, riep hij haar bij zich.

“Ze zijn nog aan het uitzoeken of Carlos van Breuckelen effectief hier was vrijdagavond. Het schijnt hier die avond vrij chaotisch geweest te zijn.” Hoewel hij zich professioneel trachtte te gedragen, was de frustratie van het gezicht van de commissaris af te lezen.

“Weet je waar Marc naartoe ...

... is gegaan?”

“Hij kwam op de gang Erika Van den Heuvel tegen. Ik denk dat ze een schouwingsverslag kwam brengen, want ze leken druk in gesprek. Ik zag ze samen weggaan.”

Myriam werd lijkbleek. Dat Erika Marc negeerde had haar gerustgesteld. Na gisteren kon ze de gedachte niet verdragen dat Marc voor Erika zou kiezen. Ze stormde naar de ingang van het politiekantoor. Door de toegangsdeuren zag hij hen dicht tegen elkaar staan. Ze keken elkaar in de ogen. Net op het moment dat Myriam buiten kwam, omhelsde Erika Marc.

De stem van Myriam schalde over het pleintje. “Echt?” Ze draaide zich om en met donderwolken op haar gezicht verdween ze weer in het gebouw.

De drie pistolen was verlaten. Het was nog te vroeg. Het gebruikelijke cliënteel was nog aan het werk. Myriam en Erika hadden hun drankje gekregen. Daarna had de barman hen alleen achtergelaten. Hij kende hen. Ze waren van de politie. Hij was naar achteren gegaan om de drankvoorraad aan te vullen.

Er was nog geen onvertogen woord gevallen. Allebei keken ze de kat uit de boom.

Ze had verbaasd opgekeken toen het sms’je op haar gsm was verschenen en had getwijfeld. Zou ze wel opdagen? De kans dat het uit de hand zou lopen, was groot. Toch hoopte ze dat het iets zou oplossen. Hoe dan ook.

Erika had heldere ogen, ontdekte Myriam. Ze had er nooit eerder op gelet. Nu viel het haar op. Ze droeg een spierwitte bloes onder een al even bleek jasje. Als zij dat een kwartier zou dragen, zat de eerste vlek er al in. Zou ...