De Gezusters Santegoed - 14 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 14

... de naam van Kurt genoemd. Dus de politie is op zoek naar hem.’

‘Wat zeg je? Dat meen je niet! Ik ga nu Kurt meteen wakker maken. Maar ik mag toch wel hopen, dat Kurt er niets mee te maken heeft?’

‘Dat denk ik ook van niet, maar ik wil het wel even van Kurt zelf horen.’

‘Dat begrijp ik. Ik breng hem zo meteen wel even. Jezus, daar ben ik toch wel even geschrokken van. Zijn ze binnen gekomen?’

Ik lach. ‘Je weet toch, wat voor deuren erin zitten? Daar moeten ze met snijbranders aan!’

Ik hoor Gerard lachen. ‘Nou, daar heb je dan nu wel gelijk mee gekregen. We hebben je er altijd mee voor de gek gehouden, maar nu haal je toch je gelijk! Maar we zijn er over een paar minuten. Ik trek Kurt meteen uit bed, en dan komen we er meteen aan.’

‘Is goed, dan zie ik jullie zo.’

Ik hang op en zeg tegen de agent: ‘Kurt Janszen was de hele avond bij een vriend van me. Hij zou morgenvroeg samen met hem meereizen naar Kampen. Ze spelen samen in een band, die gaan optreden bij het huwelijk van mijn schoonbroer. Maar ze komen over een paar minuten naar hier.’

‘O, dat is gemakkelijk! Maar u gelooft er niet zo in, dat mijnheer Janszen erbij betrokken is?’

‘Nee, niet echt. Ik ken Kurt al veel langer dan vandaag, en hij lijkt echt oprecht te zijn om op het rechte pad te blijven. Hij heeft tegenwoordig een baan, heeft plannen om te verhuizen naar een betere woning, en wil ook sociaal weer wat meer in het leven gaan staan. Waarom zou hij dat alles op het spel gaan zetten? Dat ...

... kan ik niet geloven.’

‘Mijnheer Janszen heeft een baan? Daarvan waren we nog niet op de hoogte. Nou ja, als hij onschuldig blijkt te zijn, dan heeft hij niets te vrezen.’

We wachten dan af, tot Gerard eraan komt gereden, samen met Kurt. Kurt weet natuurlijk al, waarom hij gezocht wordt. Maar hij stapt onbevreesd het huis binnen en loopt recht op me af.

‘John! Gerard vertelde me net, wat er gebeurd is. Maar je moet me geloven, ik heb er echt niets mee te maken.’

Ik glimlach. ‘Ik geloof je wel, Kurt. Maar dat moet je nu wel duidelijk maken aan deze heren hier. Als je onschuldig bent, dan hoef je ook niets te vrezen.’

‘Natuurlijk. Wat ze ook willen weten, ze mogen het van me weten. Ik heb niets te verbergen! Waarom zou ik zo stom zijn en mijn toekomst weer te vergooien, terwijl ik juist weer alles op de rit heb?’

Kurt loopt naar de agenten toe en zegt: ‘Ik hoor, dat u me zocht en waarschijnlijk vragen heeft. Nou, hier ben ik en vraag maar los.’

De agenten kijken elkaar even aan. ‘Ja, we zochten u. We hebben een verdachte opgepakt, die mogelijk betrokken is met een inbraak hier op dit adres. Hij noemde uw naam.’

‘Mag ik vragen, hoe die man heet?’

‘Ik mag helaas geen namen noemen, mijnheer.’

‘Mag ik wel vragen, hoe de man eruit ziet? Als het iemand is, blond, lang, een groot litteken op zijn wang, een tattoo in zijn nek in de vorm van een pistool, dan weet ik wel, wie hij is, en waarom hij mijn naam noemt. Die man is Karel van Druten. En hij heeft nog ...