De Gezusters Santegoed - 14 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 14

De dag na het feest hebben Chantal en ik nog een heel stuk met de Jeep door de omgeving gereden. Chantal is helemaal weg van haar wagen en glundert van oor tot oor. Als we dan weer thuiskomen, zijn de ouders van Chantal alweer vertrokken. Dat hadden we zo afgesproken, morgen volgen we met de Cadillac. Chantal raakt haast niet uitgesproken over haar wagen.

‘John, ik kan het nog steeds niet geloven, dat je me die wagen hebt gegeven! Hij is prachtig, rijdt erg goed, en is ook niet al te groot!’

‘Ik ben blij, dat je hem mooi vindt. Ik heb er werk genoeg aan gehad. En het was lastig genoeg om het voor je verborgen te houden.’

Chantal lacht. ‘Dat geloof ik meteen. Ik had die wagen wel zien staan, maar er staan wel meer wagens bij jou, waar ze aan het werken zijn. Dus ik had helemaal niet in de gaten, dat jij die voor mij aan het opbouwen was.’

Ik lach. ‘Tja, dat is zoals de Engelsen zo mooi zeggen: “Hidden in plain sight”. Echt verbergen kon ik het niet, maar je kon onmogelijk weten, van wie die wagen was.’

‘Laat staan, dat ik wist, wat voor wagen het was! Hij is wel niet snel, maar dat hoeft voor mij ook niet. Maar volgens mij lust die wel een slokje.’

‘Daarom zit er ook een gastank in, Chantal. Je mag straks wel weer eens gaan tanken!’

‘Ja, maar we hebben toch best een stuk gereden. Dat was best een mooie route, zo door België en Duitsland heen en dan zo terug naar hier. En Karel en Mia vonden het ook een prachtige wagen!’

‘Karel wist er al van, Chantal. ...

... Ik had het hem al eerder verteld. Ik wist, dat hij vroeger ook eens een Jeep heeft gehad, nog een veel ouder model.’

‘Ja, ik heb die foto’s laatst nog eens gezien, toen ze alles aan het opruimen waren. Mia liet ze me zien.’

‘Toen wisten ze waarschijnlijk al, wat voor wagen je zou krijgen. Ik had het ze al een paar weken geleden al verteld. Wel leuk, dat ze nog zo lang het geheim bewaard hebben.’

Chantal glimlacht. ‘Ik zal ze wel missen. Vooral Mia, daar heb ik toch heel wat mee gepraat.’

‘Maar nu wat anders, wat vond je van die wagen?’

‘Wel mooi, maar ook groot! Waarom wil je eigenlijk zo’n wagen?’

‘Omdat die een grote aanhanger kan trekken. Dat is de voornaamste reden. En bovendien geeft die handelaar me ook nog flink wat terug voor mijn busje. Meer dan ik er zo voor zou krijgen.’

‘Het is jouw wagen, John. Ik vind hem wel mooi, als ik er zelf maar niet in hoef te rijden.’

‘Dan ga ik het toch doen, Chantal. Met die wagen kan ik weer jaren vooruit. Ik bel hem meteen even op.’

Ik bel de handelaar op en zeg hem, dat ik de wagen wil kopen. En een uur later is alles al geregeld. Het is maar goed, dat ik al een en ander heb voorbereid, en kan ik de wagen al meteen mee naar huis nemen. Ik parkeer de wagen voor de loods, waar ik hem meteen flink begin te poetsen. Gerard komt eraan gereden, hij wil zijn Cadillac ophalen.

‘Zo, het gaat je wel goed, John! Heb je die pas gekocht?’

‘Ja, de bus begon te slijten, en voor deze kreeg ik een goed aanbod. Maar nu ...