Getuigenis van een dé- evangelisatie 5 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 5

... naar haar op. "Voor zover ik weet staat dat nergens in jullie bijbel. Ik weet dat bloedtransfusies verboden zijn, maar een gewoon onderzoek?" Stuurs kijkt ze van mij naar haar moeder. "Jacob weet wat het beste voor ons is!" "Dat waag ik te betwijfelen meisje… Maar hoeveel pijn mij dat ook doet. Dat is jou keuze." "Dat is geen keuze. Jacob.. Hij is mijn man en mijn voorganger… Ik 'moet' hem volgen." De emotie en nadruk die zij in het woord 'moet' legt frappeert me. Kort oogcontact met Irma zorgt ervoor dat ik mij onthoud van verdere tegenwerpingen.

"En nu Ellen? Zal ik Jacob bellen dat hij je komt ophalen?" Ze kijkt haar moeder zichtbaar geschokt aan. "Nee Mama, alsjeblieft niet. Hij weet niet…" "Wat niet lieverd? Weet hij niet dat je op bezoek bent gegaan bij je oude moedertje? Heb je geheimen voor je Heer en Voorganger?" Het cynisme in de stem van haar moeder lijkt Ellen te ontgaan. "Hij is naar een samenkomst van ouderlingen in Ede en komt pas morgenavond naar huis." Dan weet ik het goed gemaakt lieverd. Je slaapt gewoon hier, en morgen brengen John en ik je op tijd naar huis." Ze schudt angstig met haar hoofd. "Nee Mama. Jacob; hij belt vanavond rond tien uur. Dan moet ik thuis zijn." "Technisch gezien geen enkel probleem." Vier ogen kijken mij vol ongeloof aan. "Hoe bedoel je John?" vraagt Irma geïnteresseerd. Ik kijk mijn achternicht aan . "Ik neem aan dat jij net als je moeder gewoon een vaste lijn via KPN hebt?" "Èh, ik dacht het wel. Waarom?" "Ik zou hem kunnen ...

... doorschakelen naar hier." Irma kijkt haar dochter aan. "Het is aan jou meisje, zeg 't maar." Eerst lijkt ze even te twijfelen , maar dan kijkt ze me resoluut aan. "En, èh, Jacob merkt daar niks van?" Ik schud mijn hoofd. "Dan doe maar."

Ik schiet in de lach en vertel haar dat ik dan wel bij haar thuis op hun toestel moet instellen. Dit laat haar opnieuw aan twijfelen. "Toe Ellen, geef John je sleutel en laat je dit weekend lekker door je mij verwennen." Na nog wat aandringen van Irma en een kop koffie later stemt ze uiteindelijk toe. Ze overhandigd mij haar sleutelbos en drukt me op mijn hart om bij haar thuis toch vooral niet naar boven te gaan. Dit doet ze zo nadrukkelijk dat ik ook bij Irma vaagtekens ophaar gezicht zie verschijnen.

Al bij het binnengaan van de woning bekruipt me het onwezenlijk gevoel, dat Ellens verzoek niet uitsluitend komt door de gedateerde, weinig liefdevolle inrichting. De inrichting van het huis van mijn moeder is ook alles behalve eigentijds, maar haar persoonlijke touch, familiefoto's zelfs de kitscherige beeldjes maken het tot een warm thuis. De inrichting van dit huis is minimalistisch versleten en kaal. De enige versiering vormen tal van iconische christelijke afbeeldingen waarin de afgebeelde God, Christus of Heilige geest, de bezoeker, net zoals de Mona Lisa, uit welke hoek van de ruimte dan ook, steeds lijkt aan te kijken. Alleen de blik van Mona Lisa is raadselachtig. De blik die mij hier ten deel valt is toornig en bestraffend. Na even ...