Mini - 95 - Sex Verhalen

Mini - 95

... écht! Ik proef het. Sorry…” Ik grinnikte. “Een bloedende lip gaat snel over hoor. Een bloedend ego daarentegen…”

Joline keek me aan. “Da’s wel eens goed voor jou. Soms is jouw ego véél te groot. Maar… met een bloedende lip ga jij mijn poesje niet verwennen, vriend. Iets teveel kans op infectie. Zoenen is prima, maar geen uitstapjes naar mijn poesje. Anders heb je volgende week een koortslip of zoiets en moet ik het gaan uitleggen.” Ze stond op en pakte een papieren zakdoekje. “Hier, deppen.”

Even later zei ik: “Even serieus schat… Je had het net over ‘een altaar’. Wil jij ook in de kerk trouwen?” Ze fronsde haar wenkbrauwen. “Zei ik dat? Oh, dat floepte er dan ondoordacht uit… In de kerk trouwen… Kees, dat is wel héél schijnheilig hé? Wij zijn geen van beiden praktiserend lid van een kerk of geloofsgemeenschap.” “Nee. En ik wil niet in een kerk trouwen alleen voor de mooie foto’s.” Joline knikte. “Ik ook niet. Zijn we het daar over eens.” We leunden tegen elkaar aan. “En wanneer had mijn meisje willen trouwen?” Er klonk een brom naast me. “Hmmmm…. Begin van de zomer, Kees. Mooi symbolisch. Alles nieuw, vers, fris… Ergens eind Mei, begin juni of zo.”

Ik knikte. Da’s goed. Moeten we alleen niet te lang wachten met het vaststellen van de datum én de bekendmaking ervan. Agenda’s lopen snel vol. En rekening houden met een eventuele missie van Ton. Want onze getuigen moeten wel kunnen natuurlijk…” Joline grinnikte. “En ik moet, samen met Ma, een mooie bruidsjurk uitzoeken. ...

... Kost ook tijd.” Ik keek haar aan. “Wil je dat echt?” Ze knikte. “Ja Kees. In sommige dingen ben ik heel traditioneel. Ik ga samen met Ma een bruidsjurk uitzoeken. Met Claar en Mel erbij. Dat zijn meidendingen. En jij gaat een pak uitzoeken met jouw Ma. En denk eraan: geen jaquet. Gewoon een mooi pak. Ik wil dat je jezelf bent op die dag, geen pinguin.”

Ik schoot in de lach. “Ik in jaquet… Nog in geen 200 jaar, schat. Dan liever een spijkerbroek en lumberjackshirt.” Joline keek afkeurend. “Da’s nou ook weer niet de bedoeling. Ik wil trots kunnen zijn mijn bruidegom. Een mooi pak.” Ze kuste me. “Met je veteranenspeld er op. Want die hoort bij jou.” Ik was verrast. “Meen je dat?” Joline knikte. “Ja. Maakt onderdeel uit van wie je bent.” Ik knuffelde haar. “Ik ben blij dat je dat zegt, schat… Maar: nogmaals: ik wil een intiem feest. Geen enorme knalparty.” Joline grinnikte. “Ik ook niet." Ze pakte een notitieblok van mijn bureau en begon te schrijven. "Onze families, jouw en mijn team van DT, Theo en z’n vrouw, een paar schoolvriendinnen en studiegenoten van mij, onze buren natuurlijk… en er schieten me nog wel wat namen naar binnen. En bij jou?”

Ik dacht even na. “Families en DT had je al, een paar studiegenoten van mij, een paar collega-docenten uit Eindhoven, ons hardloopgroepje natuurlijk, mijn groep uit Afghanistan, mijn groepscommandant uit Bosnië…” ik zweeg even en Joline keek me aan. “Waar zit jij over te denken, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee. Stomme gedachte. ...