Mini - 88 - Sex Verhalen

Mini - 88

... schip, meneer Boogers…” Nou, dan weet ik het wel. Verdwijnt in een bureaula van een of andere financiële goeroe voor wie het pontje over de Maas bij Megen al te spannend is of rechtstreeks in de versnipperaar… Verdomme.”

Ik keek hem aan. “Weet jij bij welk bedrijf ik werk?” Hij fronste. “Jullie ontwerpen toch zaken voor de offshore?” “Klopt. Vooral elektrotechnische zaken. Recent een opdracht gekregen ter waarde van 40 miljoen, voor een paar Engelse boorplatforms. Mijn team in nu bezig met het uitwerken van een mogelijk samenwerkingsverband tussen Damen en DT voor de elektrische installatie aan boord van een paar patrouilleschepen van de Marine van Maleisië. Jouw specialisme, vriend. Voel je waar ik heen wil?”

Rob keek me aan. “Ik heb een vermoeden… ga door!” “Wij zijn bezig om DT uit te breiden met een extra ontwerpteam. De teamleider hebben we al: een voormalig collega-docent van de TU Eindhoven, Miranda. Die begint per 1 december. Elk team moet één man aan het nieuw te vormen team afstaan. Met uitzondering van mijn team, want de baas heeft in al zijn wijsheid besloten om mijn team intact te laten. Waarschijnlijk omdat al mijn Piraten te eigenwijs zijn…”

Hij trok een wenkbrauw op. “Volgens mij heb ik iets anders van Joline gehoord… Ga door!” Ik keek hem aan. “Als jij nu eens gaat solliciteren op de job van plaatsvervanger in dat nieuwe team. Gewoon een open sollicitatie naar Theo, onze directeur.

Je mag schrijven dat ik je getipt heb; daar komt hij toch snel ...

... genoeg achter. Ik garandeer je een uiterst interessante job, met een techneut als directeur, dus geen ‘fucking manager’, leuke collega’s, een teamleider die ‘out of the box’ kan denken, prima arbeidsvoorwaarden en goeie koffie.

En af en toe wat dagen op zee, hetzij in de offshore, hetzij aan boord van een of andere schuit. En een uitstekende, inspirerende werksfeer. Het enige wat minder is, is een hoofd BackOffice die nogal lastig in de omgang kan zijn. Ik koop haar meestal om met een paar nieuwe schoenen, leuke lingerie of een etentje; en als dat niet helpt een knallende vrijpartij. Maar of jou dat lukt…”

Rob grinnikte. “Als die lastig is, dreig ik gewoon een paar voorvalletjes uit haar jeugd te openbaren. Maar…”, hij keek me aan, “Méén je dat?” Ik knikte kort. “Rob, wij zitten om personeel verlegen. Goeie ingenieurs die uit de praktijk komen. Dát is de kracht van DT: zo’n 90% van onze ontwerpers komt uit de nautische praktijk. De overige 10% is ondertussen dusdanig vaak op zee geweest dat ook zij feilloos weten waar het om gaat. Ik ben er daar één van.”

“Verdorie, Kees… Je geeft me stof tot nadenken… En hoe hou ik dit voor me? Mel heeft zo meteen onmiddellijk door dat er wat is. En anders Jolien wel.” Ik haalde m’n schouders op. “Gewoon… Vertellen. Niet moeilijk over doen.” Ik keek op m’n horloge. “Kom, we gaan terug. Anders krijgen we gelazer met de meiden.” Rob knikte. “En krijg ik weer een paar ijskompressen op m’n knie. Of ergens anders.”

Even later stonden we ...