Mini - 88 - Sex Verhalen

Mini - 88

Na de koffie ging Joline koken. “Jij hebt je werk vandaag al gedaan, Kees!”, zei ze lief. Melissa hielp haar, zodat Rob en ik even konden kletsen. Ik vroeg hem naar zijn toekomstplannen.

“Tja…”, was het bedachtzame antwoord, “daar hebben wij de afgelopen weken ook over nagedacht. We zijn er nog niet uit, Kees, op één ding na: Mel moet gewoon haar studie kunnen afmaken. Daarna een baan zoeken. Dat schijnt niet zo moeilijk te zijn; in het vakgebied van de meiden is werk zat, zelfs in Wageningen.

En dan zal ik eraan moeten geloven: de zee vaarwel zeggen en een baantje aan de wal zoeken.” Hij lachte schamper. “Technisch medewerker op een elektriciteitscentrale of zo… Veel collega’s eindigen op die manier.”

Ik keek hem aan; hij keek somber. “Zo te zien is dat geen toekomst waar jij gelukkig van wordt, vriend.” Hij knikte. “Nee, maar aan de andere kant: ik wil Mel niet om de paar weken als onbestorven weduwe in de steek laten. En bovendien…” hij keek naar de open deur van de camper en vervolgde: “… kan ik ook niet zolang zonder die rooie feeks!”

“Dát hoorde ik, meneer Boogers!” Melissa stak haar hoofd om de deur, lachte en gaf hem een luchtkusje. Rob en ik grinnikten. “Met de oortjes van mijn zussen is niks mis, Rob, hou daar rekening mee. Die draken horen alles wat ze willen horen.”

Melissa keek wéér om de deur. “Die hoorde ik óók, Kees… Moet ik je vanavond in het zwembadje verzuipen?” “Daar moet een vent voor komen, zusje… Geen gevulde koek!” Ze keek me wat langer ...

... aan. “Dáár ga je spijt van krijgen, broertje. Samen met mijn machinekamerbaas en met jouw liefje zal ik je straks eens een lesje leren.” '

Rob schudde het hoofd. “No way milady. Ik ga je niet helpen om je eigen broer te molesteren. Dat doe je maar lekker zelf.” En uit de camper kwam een kreet van Joline. “En ik help ook niet! Wil nog een beetje genieten van zijn bezemsteel!” Ik grijnsde. “Je hoort het, zus. You’re on your own now. En Claar is er ook niet om je te helpen, dus…” Ze stak haar tong uit. “Wacht maar broertje…Overigens is het eten over een kwartiertje klaar.” “Oké zussie. Wij gaan even de camping verkennen.”

Ik stond op en pakte Rob bij een arm. “Kom, even lopen zonder oortjes in de omgeving.” Hij keek me verwonderd aan. “Wat…?” “Niet lullen, meekomen.” We liepen richting zwembad en onderweg vroeg ik hem: “Wat is jouw specialisme, Rob? Waar ben jij echt goed in?” Hij keek even voor zich uit.

“Kijk, ik word betaald als machinist. Hou me voornamelijk bezig met de motoren van mijn bootje: de hoofdmotor, de motor van de boegschroef en een aantal generatoren. Maar waar mijn liefde écht ligt: de elektrische installaties. Het is dat ik niet bevoegd ben om er aan te sleutelen, maar anders zou ik heel graag een aantal wijzigingen in de elektrotechnische installatie van mijn bootje doorvoeren.

Ik heb het voorgesteld aan de rederij, het zou het leven van de opvarenden een stuk aangenamer maken, maar die bureauhengsten wilden er niet aan. “Misschien bij een volgend ...