Maureen 29:... - Sex Verhalen

Maureen 29:...

... lieve fietser die mij met zijn bakfiets naar het station bracht. Je wil niet weten hoe het voelde als hij over een drempel of door een kuil ging. Ik voelde de gordel letterlijk mijn vel kapot schrapen en de pluggen deden me enorm pijn.

Ik haalde net de trein en werd door anderen de trein in getrokken, omdat ik anders niet snel genoeg door de deuren heen kon komen. Ik wist dat ik op dat moment veilig was, want de kans dat Jack me had kunnen achtervolgen was klein. Het buisje maakte ik aan mijn trainingsbroek schoon en gooide het in de prullenbak van de trein. Ik zette mijn telefoon aan en stuurde Maureen een kort berichtje en schreef ondertussen haar mobiele nummer op, zodat ik mijn telefoon uit zou kunnen laten en de telefoon van iemand anders zou kunnen gebruiken als dat nodig was.

Ik heb de hele tijd in de trein op blote voeten gestaan. Ik durfde niet te gaan zitten op de harde treinbanken, omdat de gordel zeker veel pijn zou gaan doen. Mijn voeten deden zeer van alle steentjes en zo. Jack had namelijk al mijn schoenen weggegooid om er voor te zorgen dat ik minder makkelijk zou kunnen vluchten. Een lieve oudere vrouw gaf me onderweg een paar slofjes. Ik heb haar een dankbare kus op haar voorhoofd gegeven. Dat was het moment dat ik besefte dat ik niet meer onderdrukt werd, maar dat ik op weg was naar vrijheid.

Op Utrecht Centraal trof ik iemand die foldertjes uitdeelde. Ik vroeg er wat meer aan hem, zodat ik hem kon helpen uitventen. Hij was blij en ik had papier. ...

... Een pen had ik in mijn tas.

Ik schreef al een paar zinnetjes op voor jullie en was daar nog mee bezig toen de trein in Culemborg stopte. Je kan je niet voorstellen hoe blij ik was toen ik jullie zag.

Nog blijer was ik toen die verrekte gordel van me af gesloopt werd. Ik begin me steeds meer te realiseren dat de nachtmerrie waar ik in zat nu achter me ligt”.

Bovenstaand verhaal heb ik tijdens het eten verteld, dus mijn eten heb ik grotendeels koud naar binnen gewerkt, maar dat geeft niets: desondanks genoot ik er van. Aan het eind van het verhaal zie ik iedereen ontspannen. Dan zegt Mark: “Irma en ik willen je graag tijdelijk onderdak bieden, zodat we gezamenlijk kunnen bekijken wat we gaan doen en wat Jack gaat doen. Ik denk namelijk dat hij het er niet bij zal laten zitten; zeker niet omdat je zijn laptop hebt meegenomen”.

“Maar, voor mij is het een ruilmiddel, want hij heeft al mijn schoenen weggegooid”.

“Prima, maar het effect is wel dat hij zijn laptop mist en daarop staat misschien iets uit zijn criminele circuit. Hij zal niet blij zijn als dat in handen van de politie zal komen denk ik. Wat denk je, is hij bang voor de politie?”

“Hij deed vol bravoure richting de politie. Hij heeft heel vaak gezegd dat hij hen veel te slim af is en dat ze hem toch niks kunnen maken”.

“Duidelijk, dan heeft hij dus iets te verbergen”, zegt Mark. “Ik durf te wedden dat het op de laptop te vinden is. Ik stel voor dat ik de wijkagent zo dadelijk bel met het verzoek of hij ...