Maureen 29:... - Sex Verhalen

Maureen 29:...

Ik wordt wakker met een droge keel en zie een glas water op het nachtkastje staan. Ik drink het allemaal op en geniet als het de binnenkant van mijn keel masseert. Mijn keel voelt beurs. Ik doe een korte check van meer delen van mijn lijf. Veel spieren zijn stijf. De voorkant van mijn bekken voelt pijnlijk; hier zullen blauwe plekken zitten. Er flitsen wat beelden door mijn hoofd, maar ik ben te gedesoriënteerd om ze te kunnen plotten. Ik zak weer in slaap.

Mark zit naast me en streelt mijn haar. Het eerste wat ik zie is zijn hoofd als ik wakker word. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug. “Lekker geslapen?”, vraagt hij. “Heerlijk: een prima begin van het nieuwe jaar!”, is mijn antwoord.

“Dat mag ook wel, want je hebt ongeveer 12 uur geslapen: van half twee tot half twee”.

Ik zucht en geniet nog even van de slaaproes. Dan zegt Mark: “je moet opstaan, want er is een berichtje van Elena. Ze schrijft dat ze om 10 over drie op het station is”.

“Komt Jack ook mee?”

“Nee, dat denk ik niet, want ze appte ‘ik’. Ze gaf ook aan dat jij ook mee moest komen om haar op te halen”

“Okay: ik ga me opknappen”, zeg ik. Mark grapt: “Restaureren bedoel je. We hebben elkaar vannacht half afgebroken. Ik voel mijn spieren goed”.

“Ik neem een warme douche. Ga je mee?”

“Nee, ik heb al gedoucht en als ik met jou mee ga, dan weet ik wel wat er gebeurt. Nee: klein Markje heeft even rust nodig”

Ik lach en verdwijn stram lopend de douche in.

Ik = Irma

We moeten ...

... haasten zodat we om 15:10 op het station zijn. We staan net op het perron als de Sprinter er al aankomt. Het verbaast ons hoeveel mensen uit de trein komen. Blijkbaar allemaal nieuwjaar-zeggers.

We zien Elena er niet tussen, maar dan komt ze, net voordat de trein vertrekt uit de trein stappen. Ze zeult een grote weekendtas met zich mee. Mark loopt snel op haar af om haar te helpen sjouwen. Mark en Elena Ze lopen naar ons toe, waarbij het me opvalt dat ze heel moeilijk loopt en slofjes aan heeft. Maureen en ik lopen snel naderbij en we doen een groepsknuffel.

We stellen allemaal vragen: “Hoe is het?” “Wat een grote tas?” “Wat loop je vreemd?”

Elena heeft tranen in haar ogen en doet een vinger voor haar mond om ons stil te laten zijn. Ze pakt een paar achterkanten van foldertjes die ze zo te zien op Utrecht Centraal gekregen heeft en schrijft op:

“Niets zeggen. Ik ben ontsnapt van Jack”.

Deze zin verbaast ons niet, het sterkt ons juist in het vermoeden dat we al hadden. Dat we stil moeten zijn verbaast ons wel enorm.

We lezen: “Ik ben al een keer eerder ontsnapt, maar toen heeft hij me weer teruggevonden”

Op het volgende briefje: “Nu ben ik weggegaan terwijl hij nog lag te slapen nadat hij veel gedronken had en drugs gebruikt had”

“Ik denk dat hij mij laat volgen of zo”

Ik kijk Mark vragend aan. Die meid is paranoia! Of, misschien niet?

Elena moet onze onuitgesproken vraag hebben gehoord, want ze doet haar trainingsbroek naar beneden en wat we zien doet ...