Maureen 29:... - Sex Verhalen

Maureen 29:...

... onze monden wijd open vallen: Elena draagt een kuisheidsgordel en zo te zien aan de vlekken op het vel van haar heupen is dit zeker niet de eerste keer!

“ik denk dat er een zendertje in deze gordel zit, maar ik kan hem niet los krijgen”

“misschien zit er ook nog een microfoontje in, want ik heb vaak gedacht dat hij me afluisterde”

Mark neemt de leiding en wenkt iedereen te volgen. Hij rijdt naar de benzinepomp van Crum. Daar wenkt hij dat Maureen moet volgen en dat ik met Elena moet blijven zitten. Ik zie Mark en Maureen druk praten als ze uit de auto zijn. Ze lopen naar binnen en na een minuut komen ze terug met een paar schroevendraaiers en tangen. Met een tang knipt Mark het slotje door, waarna de klep die door Elena’s kruis loopt geopend kan worden.

Dat doet ze heel voorzichtig. Niet alleen vanwege haar zere vel, maar vooral omdat ik twee enorme stalen dildo’s uit Elena’s onderlijf zie komen. Ik gebaar naar Elena: “hoe lang?” “Bijna twee dagen” vertelt ze met handgebaren en liplezen. We zijn verbaasd en verontwaardigd en vergeten bijna dat we niet mogen praten. Elena doet de gordel helemaal af en wijst op een apparaatje wat aan de gordel zit. Mark knikt en neemt het gevaarte samen met alle gereedschap mee naar buiten en brengt het gereedschap weg. Even later komt hij naar buiten, loopt naar het fietspad en timmert met een zware hamer het apparaatje op de gordel kapot. Daarna gooit hij het schroot in de dichtstbijzijnde vuilnisbak.

Onderwijl zijn wij bezig ...

... met Elena. Het lijkt ons nu veilig om te praten en we stellen allemaal vragen, maar veel lijn is er nog niet in te ontdekken. Als Mark terugkomt in de auto zegt hij simpelweg: “Praten doen we straks thuis. Wat heb je nu nodig Elena?” “Even niets. Alles kan wachten tot thuis, maar als je iets te eten hebt, zou dat wel lekker zijn. Ik heb niet durven eten omdat de band om mijn buik zo strak zat en omdat ik anders misschien te snel zou moeten poepen. Ik moet al meer dan een dag poepen, maar als je dat ding om hebt, kan dat niet”.

Mark geeft wat meer gas, zodat we sneller thuis zijn en ik grabbel een Evergreen uit mijn tas en geef die aan Elena. Ondertussen zitten Maureen en Elena gearmd op de achterbank. Bij Elena lopen de tranen over haar wangen.

Als we thuis zijn, ondersteunt Mark haar naar binnen en voert haar gelijk naar het toilet boven. Slim, dan kan ze zich gelijk douchen.

Ik maak een voedzame maaltijd, want zowel Maureen als Elena hebben nog wel wat in te halen. Maureen heeft het ontbijt gemist en wat Elena allemaal gemist heeft is nog maar zeer de vraag. Ondertussen komt Mark naar beneden en we kijken elkaar veelbetekenend aan. Ik zeg kort en bondig: “dat wordt een gevalletje crisisopvang…“. “Ja, dat denk ik ook. Laten we haar eerst maar eens van de primaire behoeften voorzien: eten, drinken en slapen”.

Ik ben het daar helemaal mee eens en begin te bedenken waar Elena zou kunnen slapen: “zullen we een extra matras op de kamer van Maureen leggen, zodat Elena ...