-
Datenight - 6
Datum: 29-5-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... meenden ze het dat Noa mij ook miste? - Ik had vragen. En iemand had antwoorden. Ik twijfelde nog sterk of ik Noortje hier mee moest storen of dat ik direct de vraag bij Noa moest leggen. Als ik net zo oud was als hun, had ik waarschijnlijk voor de eerste optie gekozen om het via een tweede te spelen. Maar ik trachtte te denken dat ik toch echt volwassen was en dus wilde ik het gewoon op de man spelen. Al was de ‘man’ in de dit geval een tienermeisje. Het duurde even voordat ik een bericht terug kreeg nadat ik haar gevraagd had hoe het met haar ging. ,,Lang geleden.’’ had ik er nog bijgezet. We waren ongeveer drie weken verder ondertussen. Maar toen ze reageerde, deed ze dat ook voluit. Het duurde uren. Over en weer contact. Eerst over dat het goed ging, naar omstandigheden, en toen al vrij snel over dat ze mij miste. Zij zei het als eerste, en dat vond ik heerlijk. Dat gaf me echt een goed gevoel. Ik vertelde haar over Noortje en haar boodschap en zij zei me dat ze van niets wist. Noa vertelde me over dat iedereen tegen haar zei dat ze niet meer hetzelfde was na de breuk. Ook iets wat ik prachtig vond om te horen, natuurlijk. Wat dat betreft deed ze alles goed. Maar toen ik haar vertelde snel weer te willen afspreken, deed ze wat minder happig. En toen kreeg ik toch het gevoel dat ik weer aan het lijntje gehouden werd. Maar deze keer, en natuurlijk op afstand door de telefoon, durfde ik haar wel terug te berichten hoe ik er over dacht. ,,Ik vind het niet fijn om ...
... aan het lijntje gehouden te worden.’’ of zoiets, had ik er van gemaakt. Klinkt heel knullig, maar het was al nadat ik even niet gereageerd had en ze letterlijk om een reactie in de breedste zin had gevraagd. En die had ze nu. Ik legde daarna m’n telefoon weg, en wilde pas weer de volgende dag er op kijken. Ik wist zeker dat ze die reactie niet zou verwachten en dat ze zich ongetwijfeld afvroeg wat ik bedoelde. En ik hoopte ook op wat schrik bij haar. Dit voelde nog het best. Dat vleien van haar was lekker, maar een keer de waarheid zeggen, of gewoon te vertellen wat je voelt, was nog veel beter. Hoe vaak ik wel niet het gevoel heb gehad dat ik aan het lijntje werd gehouden, zeg… en al die tijd had ik de meisjes in kwestie van al die keren dit nooit kunnen vertellen. Maar Noa was anders. Op alle vlakken hoopte ik dat ze anders was. En dus behandelde ik haar ook anders. En ik zag dit ook gewoon als eerlijk zijn, en niet als een steek onderwater die ik gaf. - Ik kreeg steeds meer het idee dat Noa dat populaire veel te knappe meisje was die altijd uit was op haar eigen zin. En dat kon je haar niet kwalijk nemen. Dat hoorde misschien ook wel bij haar uiterlijk en bijkomende uitstraling. Ik had nog niet op m’n telefoon gekeken en stelde me al voor hoe ze misschien wel haar telefoon in al haar desinteresse had weggelegd nadat ze m’n bericht gelezen had. Ik maakte een beeld van Noa. Ik verzon dit beeld. Want zo had ik Noa nooit gezien of leren kennen. Zelfs niet toen met haar ...