Mini - 39 - Sex Verhalen

Mini - 39

... afwisselend naar ons beiden. “Daar heb je echt zelf voor gekozen, sergeant. Ik heb geen medelijden met je. Mevrouw, waarom uitgerekend hij? Er zijn toch veel knappere kerels op de wereld? Er staat er bijvoorbeeld eentje voor je…” Zonder blikken of blozen zei Joline een uitgestreken gezicht: “Kees heeft zo’n lekker kontje.”Fred keek me aan. “Ik zit nu even stuk…” Joline vervolgde: “En ik reageer niet op ‘mevrouw’. Kom verder Fred, want wij serveren geen koffie of thee in de hal.”

Ik grijnsde en wees hem de weg. “Nog steeds aan de Rooibosthee?” Hij knikte en liep het terras op. “Lekker… Man, wat heb jij een fraai onderkomen hier! En verdomme: met uitzicht op de Oirschotse Heide! Krijg je daar geen trauma van?” Ik schudde mijn hoofd. “In tegendeel. Het houdt je nederig. Lekker als je hier ligt te slapen, maar besef goed dat er een paar kilometer verderop kerels liggen te vernikkelen in hun slaapzakje…” Joline zette de koffie en thee op tafel in de kamer en, kijkend naar de foto van Spotters Peak haalden we wat herinneringen uit Afghanistan op.

Totdat Fred zei: “Kees, je hebt me hier niet uitgenodigd om sterke verhalen uit te wisselen. Ik zal eerst even iets vertellen over meneer Holtinge, met dien verstande dat jullie daar te allen tijde je klep over dicht moeten houden, anders ontloopt hij wellicht zijn volgende veroordeling. Duidelijk?” We knikten.

Fred vervolgde: “Holtinge staat sinds een week onder verscherpte surveillance. Zijn telefoon wordt 24/7 afgeluisterd. De ...

... info die jullie ons gegeven hebben was koren op de molen van de Officier van Justitie. Holtinge is een soort makelaar tussen diverse bendes. En we hebben het bewijs rond dat hij dat ene meisje invalide heeft geslagen. Kortom: meneer gaat binnenkort voor een behoorlijk aantal jaren in de lik voor diverse zware vergrijpen. Daar gaat hij het niet prettig hebben, want een aantal van zijn vijanden zitten daar al. Hij moet beslist geen zeepje laten vallen, anders is hij van achteren geen maagd meer.”

Joline kleurde. “Sorry mevrouw. Ik zal verdere details voor mezelf houden. Macht der gewoonte.” Hij keek ons aan. “Tevreden?” “Tevreden?” riep Joline, “man, ik spring een gat door het plafond als ik hoor dat hij achter tralies zit! Je wilt niet weten hoe vaak ik de afgelopen maanden achterom heb gekeken, bang dat hij plotseling zou opduiken! Ik zou je kunnen omhelzen!”

Fred keek haar aan. “Dat riekt naar omkoping mevrouw…Ik neem genoegen met nog een koekje. ” Hij grinnikte, pakte een koekje van de schaal en gooide dat in een keer naar binnen.

“Goed, dat was mijn nieuws. Kees, nu ben jij aan zet.” Ik knikte. “Fred, wanneer hoop jij adjudant te worden?” Zijn gezicht betrok. “Sint Juttemis? Functie-plafond en dergelijke onzin. Mijn directe chef krijgt per maand netto twaalfhonderd euro meer dan ik. En hij weet inhoudelijk niets van het werk dat ik doe. Hij kan met Word omgaan, een mailtje sturen of wat cijfers in een spreadsheet persen, maar dan houdt het op. Is alleen maar een ...