-
Bakkersjongen - 14
Datum: 6-5-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
14: De Zoektocht - Manon was zo gevonden. Daar had ik geen tocht voor nodig. Ze bleek het erf nooit verlaten te hebben. Het was zielig, bedenkende dat ze daar misschien wel de hele tijd heeft gezeten, terwijl ik binnen was. Ze zat tegen de gevel aan de achterkant van de boerderij. Drijfnat en ijskoud. Ze was wit weggetrokken en er nog erger aan toe dan gisterenavond. Ik kon daar niet boos op blijven. Toen ik haar wilde oppakken, bood ze zowaar verzet. Ze kon heel vuil kijken. Het boeide me niet. ,,Je kan hier niet blijven zitten.’’ zei ik haar droog. Ik sleurde haar overeind, en forceerde haar naar binnen, voordat iemand anders haar zou zien. Binnen was het warm. Ik nam haar mee naar boven, bracht haar naar de badkamer en begon haar daar uit te kleden. Het was voor mij eerder noodzaak, dan opwinding. Die lange rode jas kon een hoop vocht vasthouden. Ze voelde ijskoud aan. Haar handen en armen, en ook haar benen. Want ik trok haar broek uit. Wat raar, denk je misschien. Maar waar ik dacht Manon al eerder radeloos en verslagen gezien te hebben, viel dat in het niets met nu. Ze wilde niets en al huilde ze nu niet, had ze wel sporen onder haar ogen van eerder gehuil. Ik was misschien wel de laatste waarvan ze zou denken zo bot tegen haar te doen. Ik had het ook niet gemeend. Nu niet meer, in ieder geval. Ik wreef over haar lange benen. Gewoon voor de warmte. maar natuurlijk erkende ik haar schoonheid. Ze stond daar maar. Apathisch. Ik liet het bad vollopen en draaide ...
... de verwarming ook vol aan. Dit werd een sauna. ,,Ga alsjeblieft in bad.’’ zei ik haar terwijl ik haar shirt uittrok. Ze had haar eigen natte kleren aan moeten trekken. Die trok ik haar nu uit. Ze keek naar beneden. Even keken alleen haar ogen naar me op. Ze zei niets, was duidelijk nog kwaad op me, en misschien ook wel meer dan alleen op mij, maar ze gehoorzaamde. Ik had haar nog nooit zo naakt gezien. Niet helemaal naakt, natuurlijk. Maar wie wel. Dat was haar dingetje, weet je nog. Toch had ze me m’n gang laten gaan. - Ik belde Tessa meteen op en gaf haar het goede nieuws. ,,Ik kom vanmiddag wel even langs.’’ zei ze zomaar. Weer zo proactief. ,,Neem je haar dan mee?’’ vroeg ik haar nog doods. Dat leek ze niet te verwachten. Ik zei het hard genoeg zodat Manon het ook moest horen. Ze kon wel zielig zijn, maar ik kon het nog altijd niet verteren dat ze nu na alles weer terug naar Jack zou gaan. Tessa zei me van wel; dat ze haar mee zou nemen. Maar Manon wilde dat niet. ,,Ik ga nog liever dood.’’ zei ze dan, dramatisch. Ik keurde het af. Ze keek gek op toen ik erbij bleef zitten op de rieten wasmand. ,,Ja, als je zulke dingen gaat zeggen… na alles gisteren…’’ gaf ik haar blik een antwoord. Ze stelde zich ongetwijfeld gewoon wat aan zoals ze kon doen als verwend meisje. Maar je weet maar nooit. - ,,Waarom doe je dit?’’ vroeg ze na een kleine tien minuten die we in stilte hadden doorgebracht. Ik had een tijdschriftje gepakt. Zo hoefde ik niet met haar te ...