-
Bakkersjongen - 14
Datum: 6-5-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend
... zo kon ik haar vragen mij te helpen. - Want er was meer. Heel m’n leven was tot nu toe een puinhoop. Geen diploma, werkende voor een hongerloontje in een bakkerijtje, ik weet het niet… Dat kon toch niet mijn toekomst zijn, dacht ik vaak genoeg. Maar nu zei ik het ook een keer hardop. Niet dat ik nooit gelukkig was. Ik had niet veel nodig. Maar zou er niet meer zijn? ,,Ik zou zoveel meer willen in het leven.’’ begon ik, als antwoord op haar. ,,Maar dan wel samen met jou.’’ drong ik aan. Ze zweeg aanvankelijk. Daarna begon ze te glimlachen. Ook nu nam ze even haar tijd het te overdenken. Maar ze verraste me. ,,Ik ben zo blij dat je dat zegt.’’ zei ze me lief. ,,Ik wist wel dat je ambitieus kon wezen, maar moest zo vaak uitleggen waarom ik met iemand als jou ging.’’ Die hoorde ik echter voor het eerst. Iemand zoals ik… Was ik dan zo’n iemand? Daar had ik eigenlijk geen benul van. Maar dat kwam omdat zij mij toch wel te gek vond. Daar was dan toch het bewijs dat onze relatie wel wat had ingehouden. ,,Natuurlijk ben ik ambitieus.’’ zei ik haar eerst maar duidelijk. ,,Maar ik heb misschien wel wat hulp nodig. Iemand die me steunt?’’ Ik werd toch iets onzeker van haar opmerking, maar zij greep dit moment juist aan om tegemoet te komen. ,,Dat doe ik heel graag. Alles waar je ...
... het over heb gehad. En dat je dat ook weer voor mij wordt; een steunpunt. Zo graag.’’ zei ze verlangend, maar oh zo ingetogen. Zo had ik haar het liefst; gewoon ingetogen. Gewoon. ,,Ik mis je in m’n leven.’’ zei ze me nog. Zachte en lieve woorden. En eindelijk zei ze het. - ,,Maar…’’ Fuck, een ‘maar’. Maar… het viel mee. ,,Dat kost wel wat tijd.’’ zei ze me eerlijk en bedachtzaam. ,,Snap ik.’’ En even volgde de berusting. Dit was beter gegaan dan verwacht. Ik had het ook niet kunnen plannen. ,,Mag ik je dan een keer bellen?’’ vroeg ik haar lief, alsof ik haar weer voor het eerst mee uitvroeg. Ze glimlachte en knikte. Ik knuffelde haar heel even en kuste haar kort in haar nek, wat ze allemaal toeliet. Misschien kwam het nog wel goed ook. - Het was Manon die kwam vragen of Tessa haar nu wel naar huis wilde brengen. Iets in haar blik zei me dat ze wel wist dat het om en mij Tessa moest gaan. Ik zou het ook raar vinden om nu nog de dag met ze op te trekken, hier te eten en dat ze dan pas naar huis zouden gaan. Manon was slimmer dan je denkt. Gevoeliger. Op momenten dat ze niet aan zichzelf dacht, kwam dat naar boven. Ze had vast liever hier gebleven, en misschien wel met mij alleen. Had ik ook niet erg gevonden. Toch maakte ze nu de juiste beslissing. Ze wilde naar huis. -