Stille Jongen 5 - Sex Verhalen

Stille Jongen 5

... misplaatste ,,Aaw…’’ volgde en ik wist weer wat ik was. Ze zag me niet aan voor die kneus die inderdaad nog een maagd was. Misschien dat ze daarom wel zo vurig zoende. Omdat ze al het een en ander verlangde en verwachtte. Dat kon ik vast niet geven.

,,Sorry.’’ zei ik dan ongelukkig. Ze drukte haar lippen op elkaar en glimlachte nog net iets breder dan voorheen.

,,Dacht dat je er mee zat omdat je wat miste. Maar je weet niet eens wat je mist.’’ kwam ze dan mee aan, voorzichtig maar ook uitdagend. ,,Je mist een hoop.’’ fluisterde ze toen spannend door en ze naderde m’n oor. ,,Dus wat wil je wat ik doe?’’ vroeg ze me, en herhaalde daarmee de vraag die ze al eerder had gesteld. Ze hield me daarna weer van haar af, terwijl het kippenvel in m’n nek stond, en zag haar afwachtend en uitdagend naar me kijken. Even kwamen al die vragen weer terug in mijn hoofd. Waarom deed ze dit toch? En haar vraag was ik eigenlijk alweer vergeten.

-

,,Nou?’’ vroeg ze me licht ongeduldig, maar toch nog altijd heel uitdagend. Ze vond het nog leuk. Ze speelde ook wel een beetje met me, voor m’n gevoel. Wat niet erg was, denk ik. Vond het wel leuk. En ze leek het dus ook niet erg te vinden dat ik nog geen ervaring had, en nu ook niet zomaar iets van haar durfde te vragen.

,,Mag ik het voelen?’’ stelde ik toen plots uit het niets, net toen ze weer wat plagerigs leek te willen zeggen. Nu leek ze echter verrast.

,,Wat precies?’’ vroeg ze me. Daarom keek ze zo. Ze wist niet wat ik vroeg. ...

... En wat vroeg ik eigenlijk. Het was een antwoord op iets wat ze eerder had gedeeld. Ze was nat.

,,Of je nat bent?’’ vroeg ik alsof ik het wilde voelen omdat ik het anders niet zou geloven. Maar zo onzeker was ik ook weer niet. En daarnaast leek Ana me zeker niet iemand die zomaar zou liegen. Toch leek ze even te twijfelen.

-

,,Beter niet hier.’’ fluisterde ze. Het verwarde me. Ik vroeg toch niet zo heel veel. En als dit al te veel was, wat verwachtte ze dan wel. Ik keek weg, en voelde weer wat frustratie opkomen.

,,Wat dan wel?’’ vroeg ik doods. Even leek ze zich te realiseren dat ik het moment dreigde te verliezen. Ze pakte snel m’n gezicht en liet me haar weer aankijken.

,,Wat als ik kreun?’’ vroeg ze me zwoel en opgetogen. ,,Beter van niet. Niet hier.’’ legde ze dan uit. Kon ik mee leven. Maar ik was zo nieuwsgierig geworden.

-

,,Zou je me beffen?’’ vroeg ze me toen.

,,Is dat niet nog een stapje verder?’’ reageerde ik gelijk, natuurlijk weer verward. Ze schoot in de lach.

,,Ja zeker. Maar gewoon. Zou je dat doen? Niet nu, maar als we ergens anders waren?’’ Ze was gewoon nieuwsgierig. Net als ik dus. En dus knikte ik.

,,Ben wel benieuwd.’’ bracht ik dan sullig uit. Ze kon er om glimlachen. ,,Zou je dat willen dan?’’ vroeg ik haar nog wel. Knikkend en schuddend met haar hoofd liet ze me blijken dat ze daar wel van gediend zou zijn, zonder een volmondig ja te roepen. Maar dat zag je wel terug in haar ogen. ,,Niet dat ik het kan. Maar wil het wel ...