Stille Jongen 5 - Sex Verhalen

Stille Jongen 5

... stond met m’n rug naar haar toe en haalde nog wat uit m’n laadje en stopte dat ook weg in m’n tas.

,,Hey…’’ hoorde ik dan zacht en onzeker. Ik reageerde niet maar bleef stil staan. Ik hoorde hoe ze de deur dicht deed. ,,Het is niet leuk, maar misschien wel beter.’’ hoorde ik haar daarna zeggen. Ik sloot m’n ogen en brak. Even had ik gehoopt dat ze toch met een oplossing zou aankomen, maar ze stuurde me alsnog weg.

,,Heb je het doorverteld?’’ wilde ik alleen weten en liet haar woorden verder links liggen. Ze zweeg lang. Bijna te lang.

,,Nee.’’ zei ze dan duidelijk. ,,Ik heb gezegd dat je motivatie ontbrak. Daar moest ik ze wel van overtuigen.’’ Fijn dat ze gelogen had, maar het ontbrak me nooit aan motivatie. Dat ze dan juist dat als reden op had gegeven, deed echt zeer. Maar het bleek dat die opgegeven redenatie voor de wat felle discussie had gezorgd onderling, die ik gezien had. Ik had al een keer met Emily meegelopen, en laatst hadden we nog een sportdag waarbij heel het team intensief moest samenwerken. Alles verliep toen op rolletjes. En dat maakte dan ook wel een hoop goed. Om te horen dat die andere twee het niet konden geloven, en overtuigd moesten worden.

-

,,Nu ik toch weg ga…’’ Ik draaide me naar haar om. M’n stem was rustig, maar ik was ontzettend kwaad op haar. Ze zag het aan m’n blik. ,,Je had me best kunnen helpen, ja. Aangezien het jouw schuld is.’’ zei ik wat oneerlijk maar venijnig. Ze durfde me niet aan te kijken. Het was een reactie uit ...

... frustratie. Ik liep haar maar voorbij. Ik had haar nog willen zeggen hoe en wat, maar ze had het wel door. Als zij zo goed was in trekken, dan had ze me zeker kunnen helpen. Ze had zich vast versproken. Anders ik wel.

-

Waar ik dacht dat het nu over was, bleek dat zeker niet het geval te zijn. De dagen hierop kreeg ik gezeik. Met school. M’n eigen school, maar ook de school waar ik stage liep. Dit was ongehoord. Ik kon ook geen reden geven en blijkbaar had Ana niemand kunnen overtuigen dat ik dan zomaar een onhandelbaar jong bleek te zijn doordat ik een gebrek had aan motivatie. Het verhaal had zich de ronde gedaan, en menig leraar van menig vak wat ik zelf ooit gevolgd had, kon zich er niet zo veel bij voorstellen. En al snel werd het op een persoonlijk conflict gegooid waarbij ik gevraagd werd naar m’n stage te komen op te praten. Ik kon m’n oren niet geloven dat hier min of meer duidelijk werd dat mijn kant gekozen werd. Het was Emily die met mij naar de rector wilde gaan, omdat ze dacht dat er iets niet klopte. Nu was ik behoorlijk klaar met Ana, maar vond ik het toch erg dat ze nu in de problemen dreigde te raken. Het kwam ook uit het niets. En van mij hoefde dit echt niet. Maar ik was onder de indruk van alles en zweeg voornamelijk. Zoals altijd. Ik had thuis niets verteld nog. Zelfs Samentha wist niet beter dan dat ik weer ziek naar huis was gegaan die dag. Een enorm schuldgevoel begon zich te vormen. Dit had ik nooit gewild. Ik had dit alles nooit gewild. Maar ik ...