Stille Jongen 5 - Sex Verhalen

Stille Jongen 5

... niet vergeten.

-

,,Nou?’’ Emily werd ongeduldig. Zo had ik haar nog nooit gezien. Ana wilde wel wat zeggen, maar ze wist duidelijk niet wat. Ze durfde niet eerlijk te zijn, en dat zag ik als een gebaar naar mij toe.

,,Ik kan me niet beheersen.’’ zei ik toen maar, en keek schamend naar de grond. ,,Het is niemands schuld. Maar ik kan er ook niets aan doen. Er is wat gebeurd in m’n lichaam en daardoor wil ik gewoon te graag. Dat is het probleem. En dan is dit een verkeerde omgeving. Ik wil zelf weg om erger te voorkomen.’’ verklaarde ik onzeker op een doodse toon. Maar het was de waarheid, al gaf ik er zelf liever niet aan toe. Wat ik ook zo lang gedaan had en waardoor het ook fout was gegaan, naar mijn mening. Emily’s blik verzachtte meteen iets.

,,Oh.’’ zei ze dan kort, en zag dit duidelijk niet aankomen.

-

Ana zuchtte ontmoedigd.

,,Ik wilde hem alleen beschermen.’’ zei ze vervolgens zachtjes. Ik keek haar aan en geloofde het meteen. ,,Er zit geen kwaad in. Maar het kan ook niet goed blijven gaan. Tussen ons werd het al heel snel raar. Ik wilde iedereen beschermen. Ook de school.’’ En zo was Ana opeens weer hoogmoedig. Maar ik geloofde haar. Ik nam haar niets kwalijk.

,,Okay.’’ Met een hele diepe zucht keek ze ons aan en leek ze het te begrijpen. ,,Dus jij bent… hitsig. En jij denkt dat het de les zal verstoren. Duidelijk.’’ vatte ze kort samen. Maar zo klonk het wel wat kort door de bocht. ,,Ik kan niet zeggen dat ik dit eerder gehoord heb, maar ...

... achteraf is het dan misschien wel de juiste beslissing.’’ kwam ze dan mee aan en alles leek vergeten te zijn. Maar enig ongemak viel ook bij de zelfverzekerde Emily te bespeuren. ,,Dan gaan we het rond maken.’’ Ze draaide zich van ons af en liet ons bijna achter. Het leek dan allemaal opgelost te zijn. Dit was het beste voor iedereen. Dat vonden we alle drie. Of toch niet?

-

,,Nee, wacht.’’ Met tegenzin riep Ana Emily nog even terug. Toen richtte ze zich naar mij. ,,Ik meende het wat ik eerst zij. Dat je een goeie leerling bent, en ik zie je passie in het vak. Ik zou het echt erg vinden als je dat verliest.’’ meende ze. Dit maakte indruk op me, en ook op Emily, die hier meteen de waarheid van in zag. ,,Geef ons nog een kans.’’ zei ze toen tegen Emily. ,,Laat het nog even. Misschien dat we nu fris kunnen beginnen en het anders is. Niet zo gek na dit alles, toch?’’ Ik zag Emily zowaar glimlachen. Dat had ik haar met dit alles nog niet zien doen.

,,Is goed.’’ zei ze dan rustig en alsof ze het allemaal begreep. Ze was zo beheerst. Het paste haar. Ana kwam nog niet zo beheerst over. Ze knikte duidelijk tevreden en vroeg me in haar kantoortje te wachten tot na deze les.

-

Ik was nergens op voorbereid. Ik wachtte dan ook in spanning af. Ik was blij dat ik mocht blijven maar naar mijn beleving was er nog niets opgelost. Met dat ik hier zat te wachten, zag ik die twee nog levendig voor me, mooi als dat ze waren. Ana in haar sportieve outfit voor tijdens de les en de hipster ...