Stille Jongen 5 - Sex Verhalen

Stille Jongen 5

... andersom, dan zou ik hetzelfde doen.’’ Daar kon ook zij nog om lachen.

,,Ik ben tien jaar ouder, als het niet meer is.’’ Of dat waar was, wist ik niet, maar ze ging nog door. ,,Je bent m’n leerling. Ik je mentor. En dat ik je knap vind, dat kon nog wel. Dat liet ik niet merken. Maar dit bracht meer in me los. En ik weet gewoon dat het fout is. Zo ontzettend fout.’’ redeneerde ze gedreven door. Uit het niets, zoals zo veel van haar reacties en uitingen. Ik luisterde met aandacht. ,,Waren we maar ergens anders. Waar niemand ons zou zien.’’ ging ze dromerig verder en ze sloot af met een cynische glimlach, bedoeld voor haar eigen woorden. ,,Het spijt me’’ zei ze dan weer. Ze wist dat dit nog niet hielp..

-

Ik zag het haar moeilijk hebben. En ik wist niet hoe ik moest reageren. Dus zei ik maar wat nog steeds in me rond ging. Een antwoord op die eerdere vraag.

,,Zou je me pijpen?’’ vroeg ik stil en natuurlijk uit het niets. Ik dacht al wel aan veel meer dan alleen een beetje trekken. Al voordat ze bekende dat ze me aantrekkelijk vond. Het wonderbaarlijke feit dat ze me überhaupt zag zitten, was nog niet echt doorgedrongen. Maar mijn lompheid liet haar hard doen lachen. Ik wist nu niet of ze al die tijd wel serieus was. Maar ze durfde er ook niet op in te gaan. En dus bleven we maar zitten. Heel ongemakkelijk. Heel verwarrend. Ze wilde toch iets van me, maar ik wist echt niet wat. En zelf had ze al duidelijk gemaakt dat het niet kon. Maar overgaan naar de volgende ...

... situatie deed ze niet. Ik wilde tegen haar schreeuwen dat ze alles met me mocht doen, wat ze maar kon verzinnen. En dat ik alles met haar wilde doen. Ze kon m’n mentor zijn op een heel ander vlak. Zoals Samentha mij zag, zag ik Ana nu.

-

,,Okay.’’ zei ze toen opeens. ,,We zouden toch een tussenuur hebben nu, en hier al zijn. Het is niet gek dat we hier samen zijn.’’ zette ze voor. Ik kon het niet geloven. Nog steeds niet. ,,Pijpen is misschien niet het juiste nu…’’ ging ze dan door. M’n mond ging openstaan. Ze was heel nerveus. Maar toch ging ze er blijkbaar voor. Voor mij. Wie had dat ooit kunnen bedenken. De waanzinnig knappe Ana die voor een stille, debiele jongen zou gaan die naar haar zeggen tien jaar jonger was. En toch was het zo.

-

Ze stond op. En ze wenkte mij hetzelfde te doen en liep naar de deur. Ik was al opgewonden, zoals bekend, maar nu liep ik zelfs scheef met wat zich in mijn kruisregio had verzameld aan opwinding. Ze zag het, en glimlachte er om. Ze wenkte me sneller dichterbij te komen, en plots had ik haar hand in m’n nek liggen en stond ik wel heel dicht op haar.

,,Wel stil zijn.’’ fluisterde ze me spannend toe. Haar ogen fonkelden helemaal, en toen ze me nog dichterbij trok, drukte m’n kruis tegen haar buik aan. Haar ogen bleven ook hierna nog fonkelen. Ze suste me nog een keer. Ik keek voor m’n gevoel met een doods gelaat naar haar, en zag haar nerveus maar ook opgetogen naar me glimlachen. Ze trok me dichterbij, en ik verzette me eerst nog… ...