1. Rory


    Datum: 15-3-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... m’n kruis, en ze pakte vast wat ze vond en kneep er zachtjes in. ,,Zin om samen wakker te worden?’’ Vroeg ze me toen. Ik keek naar haar en haar blik was net zo verleidelijk als haar woorden. ,,Ik heb er nog eens over nagedacht.’’ Gaf ze dan als uitleg. In haar hand begon wat te groeien, en ik pakte snel haar hand, voordat het uit de hand liep. Letterlijk. Ik droeg maar een trainingsbroek. Ze schrok van m’n reactie. ,,Serieus. Kleed je aan. Ruzie met de buren. Nu.’’ Zei ik haar toen wat directer en meer indringend, en toen leek ze wakker te schrikken.
    
    -
    
    Godver de godver!!! Waarom nu? Ik liep haar voor, en probeerde te kalmeren. Ik liep dan de tuin in waar ik niet opgewacht werd nog. Even later kwam Keilah eraan gelopen, en zij keek me nu niet aan. ,,Wat is er?’’ Vroeg ze me wel zachtjes. ,,Ik weet het niet.’’ Moest ik dan zeggen, wat nergens op sloeg natuurlijk. ,,Sorry van zojuist.’’ Zei ze me dan. ,,Dat zit wel goed.’’ En ik moest er om lachen, nadat ik haar even zag glimlachen. Toen ging de deur bij de buren open en Jeff kwam de tuin in gelopen. Hij hoefde geen moeite te doen om over de schutting heen te kijken, en leek zich even kort te verwonderen over dat mooie meisje wat hij nog niet eerder gezien had. toen lachte hij gul naar mij. ,,Sorry, jongen. Het was inderdaad een misverstand. Iets met jaloersheid, of zo, je kent dat wel. Van die meidendingen. En nu snap ik ook waarom. Je vriendin is er.’’ Zei hij dan, en alles leek gelijk al opgelost te zijn. ,,Hoi, ik ben ...
    ... Jeff.’’ Stelde hij zich dan voor. ,,Ik wist niet dat je een vriendin had. Myrthe ook niet denk ik.’’ Hij lachte en woof het meteen weg, en alles was gelijk chill. Keilah hield haar mond toen hij haar mijn vriendin noemde. Dat betekende niets verder, dat weet ik wel, maar toch… uhm, maar goed. Jeff vertelde dat hij opkeek dat Myrthe niet al met de hond bezig was. En toen heeft ze iets gezegd dat ze niet meer wilde, en ze begon te huilen. En gisteren was ze dus ook huilend thuis gekomen. Ik voelde me echt heel kut. En Keilah zo te zien ook. Dat vond ik ook wel goed. Ze was, zoals ik het me herinner, ook onaardig geweest tegen haar. ‘’Jaloezie’’ Had hij het zelf genoemd. Misschien vond ze me leuk dan. Of misschien was ze gewoon geschrokken van Keilahs onaardige reactie. Hopelijk dat eerste. En dat hoopte ik nog eens dubbel, toen ik in die nog vroege ochtend, Keilah op het station zette. Ze wilde niet meer lekker samen wakker worden, wat dat ook had mogen betekenen. Ze zei me tijd nodig te hebben om alles even te verwerken. Ik kon dat eigenlijk nauwelijks bevatten. Ze had even alles op haar kop gezet, en dan ook echt alles wat ik hier had opgebouwd in die paar dagen, en nu vond ze het nodig om snel alleen te laten. En dan kuste ze me nog even kort op de mond, voordat ze de trein instapte. Toen wist ik het helemaal niet meer. Ze verdween in de menigte en dat was dat. Haar bezoekje. Ik had vandaag nog vrij, en had haar ook gevraagd te blijven. En nu was ik alleen, zonder uitzicht ...