1. Rory


    Datum: 15-3-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Jefferson, Bron: Opwindend

    ... binnenkwam, drukte ze haar lippen tegen die van mij aan. Haar zachte lippen drukten door en ik sloot m’n ogen en trok haar wat meer tegen me aan en probeerde haar proper terug te kussen. Ik hoorde haar even gerustgesteld zuchtten en ook in voelde enige opluchting. Ze kwam verder overeind en zetten haar knieën naast me, en zo moest ik nu bijna naar haar op kijken. Ze legde haar armen over m’n schouders heen en keek me gunstig aan met een glimlach en een schittering in haar ogen. Mijn handen drukte op haar rug en haar borst kwam iets naar voren. Ze had een goddelijk lichaam en ze dreef me alleen al door op m’n schoot te zitten helemaal wild. Ik wilde haar weer een kus geven, maar ze drukte me terug tegen de leuning aan en bleef me op dezelfde manier aankijken. Daarna durfde ik niet zo veel meer. Ze nam haar tijd. Wat ze ook aan het doen was. ,,Waar denk je aan?’’ Vroeg ik haar toen op een gegeven moment maar. ,,Of ik het wel moet doen.’’ Antwoordde ze dan fluisterend. ,,Wat doen?’’ Vroeg ik haar dan nog. Ze haalde even haar schouders op en wachtte toen nog even. Ze leunde dichterbij en bracht haar mond naar m’n oor. ,,Je aftrekken…’’ Fluisterde ze daar dan stil en spannend, en ik kwam meteen wat meer overeind. ,,Aftrekken?’’ Vroeg ik haar dan nog, alsof ik niet wist wat dat was. ,,Ja, misschien moet ik je wat geven. Om je gelukkig te houden. Dat zouden vrienden voor elkaar over kunnen hebben, toch?’’ Stelde ze toen voorzichtig en ze slikte er even van. Ik begon te stamelen. ...
    ... ,,Uh, ja.. ja, dat kan wel. als je wilt…’’ Alles behalve sexy en zelfverzekerd. En ik zag haar dan ook twijfelen. ,,Of wil je wat anders?’’ Vroeg ze me toen, op nog een spannende en licht onzekere toon. Alsof ze me een carte blanche gaf om nu eens al die frustraties eruit te gooien. ,,Ik… Ik…’’ Ging ik dan alweer, en opeens werden haar ogen groot. ,,Kut, ik voel…’’ En ze stond snel op rende naar de keuken, waar ik haar over haar nek hoorde gaan… Dat was pas onaantrekkelijk. Ik schoot echter in de lach. stil. Zodat zij het niet zou horen. Het was spanning, maar ergens ook wel komisch dat het bijna zover zou komen doordat we gedronken hadden, en het om die reden nu niet doorging. Ik ging bij haar kijken, en hield haar lange bruine haren maar even vast, als de vriend die ik zou moeten zijn. Ze schaamde zich daarna kapot. Ze was ook een stuk nuchterder daarna, en ze bood haar excuses aan voor dit alles. ,,Ruim het even op, en het is goed.’’ Lachte ik dan alleen droog, alsof het me allemaal niets deed. Maar ik leefde nog onder een bepaalde roes op dat moment. Ik zette een glas water voor haar neer, en liep naar boven waar ik de zolder klaarmaakte voor haar. Ik wilde nog steeds van alles met haar, maar nu ik haar zo gezien heb, en dan bedoel ik wat meer bij zinnen, wist ik weer dat het beter was van niet. Stel je voor dat ze bezig was op mij en dan nog misselijk zou worden… nee, dankje. Maar los daarvan, leek het me ook beter voor op de lange termijn. Ze leek het alleen maar te kunnen ...
«12...212223...»