De Gezusters Santegoed - 23 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 23

... nu om de tuin op te kalefateren. Ik moet toch ergens mijn energie kwijt!’

Chantal glimlacht. ‘Het ziet er echt prachtig uit, mam. En waar is pap?’

‘Die komt zo. Die is de Cadillac aan het poetsen. Want die wordt schoongehouden, of het nu regent, sneeuwt of stormt. Ik heb hem nog nooit zo blij gezien om een auto te poetsen. Nou ja, dat klopt niet helemaal, want onze normale wagen poetst hij dus echt niet! Als ik het niet doe, dan zou je over een tijdje niet eens meer door de ramen kunnen kijken!’

We moeten hard lachen. Opeens horen we een oude Amerikaan rijden. Ik herken er meteen het geluid van een Cadillac in.

‘Volgens mij heeft Joris ook nog een gelegenheid gevonden om er een klein ritje mee te maken, want hij komt eraan gereden!’

Jolien kijkt verbaasd. ‘Dat jij dat zo hoort! Voor mij klinken ze allemaal hetzelfde!’

En ja, een paar ogenblikken later stopt de Cadillac van Joris en Jolien op de oprit van hun huis.

Een heel opgewekte Joris stapt uit en begroet ons beiden uitbundig.

Lachend zeg ik: ‘Iets zegt me, dat je blij bent om je wagen even uit te laten!’

Joris glimlacht. ‘Ik dacht, het is nu nog mooi weer. En het zal wel even duren, voordat mijn wagen weer ’s heren wegen op mag.’

‘Dat idee had ik dus ook, dus ben ik ook maar met de Cadillac gekomen.’

‘Dat had ik me dus ook al bedacht! Niets mooier dan twee mooie oude auto’s vlak bij elkaar, of niet dan?’

We lopen dan naar binnen, maar we gaan wel lekker buiten in de achtertuin ...

... zitten. Jolien zet ons koffie voor, maar echt veel dorst hebben we nog niet.

‘We hebben net nog koffie gehad bij de moeder van Joey.’

‘Ah, ze zal haar zoon wel gemist hebben.’

‘Dat was ook wel wederzijds. Het enige is, dat Joey niet met zijn vader kan opschieten. Of ja, dat is niet zijn echte vader, naar nu blijkt.’

Jolien kijkt verbaasd. ‘Is dat niet zijn echte vader?’

Ik schud mijn hoofd. ‘Dat vertelden ze ons zojuist. Dat kan verklaren, waarom ze elkaar niet liggen.’

‘Nou ja, zoiets kan gebeuren. Maar hoe gaat het nu met die jongen?’

‘Verbazend goed! Het is wel even wat werk, maar dat begint nu toch wel zijn vruchten af te werken. Het is echt niet zo, dat die jongen kan doen en laten wat hij wil. Ik houd hem onder een strak regime, maar dat werkt perfect voor hem. Hij doet het goed op school, heeft nu een weekendbaan, doet nu flink aan sport, en ook kickboksen, en hij heeft daar een vriendin opgedaan. Dus ja, voor Joey is dit echt goed.’

‘Zo, en leren jullie er ook nog wat van?’

Chantal lacht. ‘Ja, want we moeten nu noodgedwongen ouders voor hem zijn. Soms is dat erg lastig. Maar ik denk wel, dat we er later wel betere ouders door zullen worden.’

Jolien glimlacht. ‘Ja, kinderen opvoeden is lastig. En dat is echt niet minder lastig, als ze groot zijn. Maar het maakt me wel trots op jullie. Anderen zouden meteen aan jullie twijfelen, maar ik niet. John is er sterk genoeg voor, en jij ook, Chantal. En jullie doen wat een goed christen moet doen. ...