De Gezusters Santegoed - 23 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 23

... haar?’

Joey knikt, en laat dan een foto op zijn telefoon zien.

‘Zo, dat is echt een heel erg knap meisje. Doet ze ook aan kickboksen?’

Joey lacht. ‘Ja, en ze is echt heel erg goed. Over een paar weken doet ze selectiewedstrijden om in het Nederlands team terecht te kunnen komen.’

Ylke is onder de indruk.

‘Maar ze gaat nog wel naar school?’

Joey knikt. ‘Ze zit nog steeds op school, maar hoopt straks naar het HBO ALO te gaan, zodat ze later sportinstructrice kan worden.’

‘En jij, hoe gaat het op school?’

‘Dat heb ik toch al verteld aan de telefoon, mam!’

‘Dat weet ik, maar ik hoor het liever, als je me aankijkt.’

Joey zucht, maar zegt glimlachend: ‘Op school gaat het echt goed. Niet alle vakken gaan super goed, maar ik sla me daar wel doorheen. En omdat ik nu ook een weekendbaantje heb, ben ik nog meer gemotiveerd. En over een paar weken mag ik daar ook nog eens stage gaan lopen, en de eigenaar heeft me al gezegd, dat ik er zo een vaste baan kan krijgen, als ik eenmaal mijn diploma heb.’

Ylke moet even slikken bij die laatste woorden, maar houdt zich dapper.

‘Dus je bent van plan daar nog even te blijven?’

Joey kijkt zijn moeder recht in haar ogen aan.

‘Mam, ik denk niet, dat ik nog terug naar Kampen kom. Natuurlijk wel om jou, Ruud en Sanne te bezoeken, maar niet om hier te komen wonen. Niet zolang hij er nog is.’

‘Dat had ik al wel verwacht, Joey. Ik wist al op het moment, dat we instemden met het plan van John, dat je niet meer ...

... terug zou komen. Daarom ben ik ook blij om te zien, dat het goed met je gaat. Want dan kan ik daar nog wel vrede mee hebben.’

Ylke kan echter niet verhinderen, dat ze tranen in haar ogen krijgt. Ze draait zich weg, in een poging haar tranen te verbergen en weg te wissen. Joey staat op en slaat dan zijn arm om zijn moeder.

‘Mam, ik blijf niet weg om jou. Dat moet je me geloven. Ik weet, wat je gedaan hebt om me daar bij John te krijgen, en dat zal ik nooit vergeten!’

Ylke glimlacht, hoewel haar tranen blijven rollen. Dan staat ze op en zegt: ‘Zou ik nog bijna de koffie vergeten!’

We gunnen haar dit excuus, zodat ze zich even kan herstellen. Even later komt ze terug met een aantal kopjes, en een volle kan koffie. Ze glimlacht nu weer breed.

Ze schudt ons koffie in en gaat dan weer zitten. Ik vraag dan aan Ylke: ‘Mag ik vragen, wat Joey net bedoelde, dat hij wist, wat je gedaan had om hem bij mij te krijgen?’

Ylke zucht eens diep. ‘U moet weten, mijn man is geen gemakkelijk mens, en zeker niet voor Joey. U moet weten, dat Fred niet zijn natuurlijke vader is. Joey’s vader is overleden, toen hij nog niet eens geboren was. Hij kwam om bij een ongeluk tijdens zijn werk. Fred was in die tijd een flinke steun voor me, en zo is het van het een het ander gekomen. Fred heeft Joey nooit kunnen beschouwen als een zoon van hem, iets wat hij wel voor Ruud en Sanne kan opbrengen. Maar Fred is gewoon geen man, die zijn liefde openlijk toont. En hij kan ook gewoon niet zo goed ...