Mijn Zesde Keer Vreemdgaan - Sex Verhalen

Mijn Zesde Keer Vreemdgaan

... aankleden en meekomen. Linda wil jij kijken of je nog meer aan de weet kunt komen?”

“Natuurlijk schat. Vanzelfsprekend. En jullie goed op onze jongen passen hè.”

“Doen we meid.”

Nadat ik me gewassen en aangekleed had liep ik met Rex en de meiden naar buiten, waarna we eerst de andere hondjes ophaalden. In diepe stilte en allemaal in gedachten verzonken liepen we een rondje. We waren allemaal in een diepe grafstemming en vroegen ons allemaal af hoe dit af zou gaan lopen.

Een paar dagen later waren we helemaal op de hoogte. Linda was naar het ziekenhuis geweest, zogenaamd uit naam van de buurt, en had van Chantal het hele verhaal te horen gekregen. Die had Linda nog op het hart gedrukt dat ze op mij moest letten om te zorgen dat ik geen gekke dingen zou doen. Ze vond het beter als ik niet naar het ziekenhuis zou komen.

Toen ik met haar naar huis was gewandeld en afscheid had genomen was ze naar binnen gegaan en had nog even door het raam gekeken om mij voorbij te zien wandelen. Toen ik goed en wel weg was zag ze een buurman uit de schaduw komen. Deze had haar al verschillende keren proberen te versieren, maar Chantal had telkens aangegeven daar niet van gediend te zijn. Blijkbaar was hij jaloers geworden toen hij ons die avond had zien kussen en hij was het die Marco had gebeld met het verhaal dat Chantal vreemd ging. Die was meteen naar huis gereden en had Chantal uit bed gesleurd om te vragen wat er van waar was. Daarbij ging hij niet echt zachtzinnig te ...

... werk. Toen Chantal hem daarna vertelde dat ze de scheiding ging aanvragen en zich omdraaide om weg te lopen had hij haar van de trap geduwd. Daarbij kwam ze zo ongelukkig terecht dat ze de baby verloor. Chantal had aangifte tegen hem gedaan en daarom werd hij gearresteerd. Maar schijnbaar was een van zijn louche vriendjes advocaat en die had het zo weten te draaien dat Chantal was gestruikeld en daarom van de trap viel en hij was ‘s middags al weer op vrije voeten gekomen. Wel had Chantal een contactverbod aangevraagd en hij mocht haar in het ziekenhuis niet komen opzoeken.

Dat was wat we tot nu toe wisten.

Wij waren alle vier over de rooie toen Linda ons dit had verteld.

“En die lul komt er nog mee weg ook,” huilde Esther.

“Ja,” zei Judith, ook met de tranen in de ogen, “dat kan toch niet, dat mag niet.”

En Linda kon het ook allemaal niet bevatten. Dat dit allemaal mogelijk was.

Alleen ik was stil. Ik zei niks, maar dacht diep na.

“Wat is er Rob, wat ben je stil. Waar denk je aan?”

“Jullie vinden allemaal dat dit niet kan, maar wat willen jullie er aan doen?”

“Wat kunnen wij er aan doen Rob? Ik zou niet weten wat,” zei Judith.

“Weet jij iets dan?” vroeg Esther.

“Misschien, maar dat kan ik jullie niet zeggen. Ik wil alleen maar weten of jullie mij willen dekken. Willen jullie bij hoog en laag beweren dat ik de hele avond hier met jullie ben geweest. Dat we spelletjes hebben gedaan en wat gedronken. Willen jullie dat voor ons doen?”

“Wat ben je ...