1. Mijn Zesde Keer Vreemdgaan


    Datum: 5-3-2021, Categorieën: Overspel Auteur: De Wandelaar, Bron: Opwindend

    ... bed. Het was een inspannende dag geweest, maar wel ontzettend fijn en bevredigend. Onder het opnieuw beleven van de dag viel ik met een tevreden grijns op mijn gezicht in slaap.
    
    Ik werd wakker van het geblaf van Rex en gebonk op de deur.
    
    Verdomme, wat was dat nou. Ik keek op de wekker en zag dat het half vier in de morgen was. Nog slaperig stommelde ik naar de deur en daar schoten Esther en Judith naar binnen, mij meetrekkend naar de huiskamer. Achter mij hoorde ik nog net de deur dichtvallen. Esther duwde mij op de bank en Judith liep door naar de keuken en ik hoorde haar al snel bezig met het koffiezetapparaat.
    
    “Maar meiden,” stamelde ik nog helemaal slaapdronken, “zijn jullie zo geil dat je me daar wakker voor komt maken?”
    
    “Rob luister,” zei Esther met verstikte stem. “We moeten je wat vertellen.”
    
    Ik keek haar aan en zag dat ze gehuild had.
    
    “Maar, maar, wat is er gebeurd? Ik kan het even niet volgen. Ben je in verwachting?” probeerde ik nog een beetje leuk te zijn.
    
    Maar toen zag ik Judith met een blad koffie de kamer binnen komen en ook haar ogen stonden bedroefd. Nou snapte ik er helemaal niks meer van.
    
    “Maar meiden…?” begon ik en meteen hoorde ik een klop op het raam en Judith liep naar de deur en opende die. Ik hoorde weer een bekende stem en werd toch wel wat ongerust toen ook Linda de kamer binnen kwam lopen.
    
    Ik was inmiddels wel klaarwakker.
    
    “Maar verdomme!” riep ik nu helemaal overstuur. “Wat is er in godsnaam aan de hand! Waarom staan ...
    ... jullie verdomme alle drie midden in de nacht hier in mijn kamer?”
    
    “Rob,” begon Linda op ernstige toon, en ook aan haar merkte ik dat ze bedroefd was. “Nu blijf je even rustig zitten, drinkt een kop koffie en dan ga ik je iets ergs mededelen. Ik verwacht wel dat je probeert om rustig te blijven.”
    
    “Ja, maar… stamelde ik nog, “maar.”
    
    “Niks maar, eerst koffie, daarna de rest.”
    
    Esther en Judith zaten inmiddels aan weerszijden van me en dronken hun koffie op. Ik besloot om ook maar even te drinken, maar toen moest ik toch echt weten wat er aan de hand was.
    
    “Luister Rob,” vervolgde Linda. “Er is iets gebeurt met Chantal. Wij weten ook niet precies wat, maar de ziekenwagen was er straks. Ik werd wakker van de sirene en even later kreeg ik een berichtje in de buurt-app dat ’t bij Chantal te doen was. Ik weet niet precies wat er is gebeurt maar het schijnt dat Marco thuis is gekomen, ze ruzie kregen en daarna de ziekenwagen moest komen. De naaste buren zagen Chantal op de brancard liggen. Even later arriveerde de politie en Marco werd afgevoerd. Ik durfde je het niet alleen te komen vertellen, bang dat je door zou draaien, en daarom heb ik Esther en Judith ingelicht en hun gevraagd om naar jou toe te gaan. Luister, wij vinden het allemaal kut, en wij zijn ook helemaal van slag. Net nu alles bijna rond was.”
    
    “Ja, maar… die lul zou toch nog zeker twee dagen wegblijven. Hoe kan dat dan?”
    
    “Dat weten wij ook niet, maar wij willen dat je je rustig houdt.”
    
    “Ik wil naar ...
«12...789...»