Mini - 82 - Sex Verhalen

Mini - 82

... keek me aan en glimlachte. “Maar Kees, ik denk dat ik nog steeds een te degelijke muts ben… Vanavond gaan we ‘all the way’, goed? Hier voel ik me niet op m’n gemak, ondanks dat het heerlijk is wat je doet…” Ze trok me naar zich toe en zei zachtjes: “Ik voel bepaalde lichaamsdelen bij jou de kop opsteken…” Ik gniffelde en streelde een tepel over haar BH. “Dat voel ik bij jou ook, schoonheid.” Ze trok een schuldbewust gezicht. “Betrapt…” Daarna trok ze mijn hand onder haar trui vandaan. “Kom, vriendje van me, laat mijn hormonen even tot rust komen, anders moet ik de rest van de wandeling met een doorweekte broek lopen. En daar heb ik geen zin in. Vanavond gaan we heerlijk vrijen in de camper. Is bovendien een wat fijnere ondergrond!”

Ze kwam overeind en tastte in haar rug. “Ik lag precies op een stuk steen, verdorie!” Ik grinnikte. “Voordeel van pubers: die boeit dat niet zo erg. Een dusdanig hoog testosteronniveau dat alle pijnprikkels worden uitgeschakeld.” Ze kneep ik mijn neus. “Ik heb van alles Kees, maar geen hoog testosteronniveau. Jij wellicht, maar bij vrouwen werkt dat nét iets anders.” We dronken nog een beker koffie en toen hees ik Joline overeind.

“Kom lieverd. We zijn nu bijna halverwege; we lopen nu richting dat chateau en van daaruit weer richting camping.” Het volgende halve uurtje was redelijk inspannend. Het terrein bleek behoorlijk geaccidenteerd te zijn en het pad werd weinig gebruikt; het was op sommige plaatsen compleet overwoekerd door bramen en ...

... andere stekeldingen. Ik haalde mijn kapmes uit de rugzak en moest het ding soms als snoeischaar gebruiken. Uiteindelijk stonden we vrij onverwacht voor het chateau. Joline lachte. “Toch net een sprookje, Kees? Eerst je door een hele brede doornenhaag worstelen om uiteindelijk uit te komen bij het kasteel van Doornroosje…”

We keken naar het bouwwerk. Een verdedigingstoren die uit de middeleeuwen leek te komen, met eraan vastgebouw een woonkasteel van latere datum. Aan de achterzijde een mooi rosarium. Joline wees. “Volgens mij heeft de slotgracht doorgelopen, helemaal om dat kasteel heen. Maar is die bij waar nu dat rosarium is, gedempt. En op de plaats van de vroegere slotgracht heeft men dat rosarium aangelegd. Handig, want daar zal water genoeg in de grond zitten.” We liepen langzaam om het kasteel heen in de hoop ergens naar binnen te kunnen, maar alles was dicht.

“Jammer… Geen spelletjes in de slaapkamer van de baron.” Joline keek teleurgesteld. “Geen schone slaapster bevrijden. Of ondeugende dingen op zolder doen, op de slaapkamer van de vier jonge dienstmeisjes…” gniffelde ik. Ze keek me aan. “Viér jonge dienstmeisjes? Je bent een bluffer, Kees Jonkman. Met twee jonge meiden op schoot had je al een kop als een brandweerauto; vier kun je niet eens aan. Vertel eens: hoe oud waren Clara en Melissa toen jij met hen zat te tongzoenen in een obscuur kroegje in Eindhoven?” Ik moest even denken. “Ze zaten toen in de vijfde klas, dus ze zullen… zestien, misschien zeventien ...