Mini - 82 - Sex Verhalen

Mini - 82

... een stevige stok liggen. “Hier, neem die maar in je andere hand voor je evenwicht. Het water stroomt best snel. Kom schoonheid, leen mij uw hand, dan wagen we samen de oversteek door de Styx. Niet omkijken, anders neemt Hades u weer mee naar zijn rijk.” Joline grinnikte. “Voor een techneut ben je aardig op de hoogte van de Griekse mythologie.”

Ze stapte het water in. “Da’s koud, Kees!” Ik knikte. “Bepaalde delen van mijn anatomie zijn het met u eens, dame…” We liepen voorzichtig naar de overkant en Joline slaakte halverwege een gilletje. Toen ik naar haar keek was haar slipje kletsnat. Aan de overzijde zei ik: “Mevrouw, ik begrijp dat u opgewonden wordt van zo’n knappe vent aan uw zijde in een stoere boxer, maar dat wil niet zeggen dat u meteen uw sexy slipje kliedernat kunt maken met uw orgastische sappen.” “Zal ik jou eens verzuipen in die zogenaamde orgastische sappen, Kees Jonkman?” Ze duwde me richting het riviertje. “Verdorie, ik stapte in een diepe kuil en het water kwam tot m’n navel.” Ik grinnikte. “Daarom hebben we handdoeken en schoon ondergoed meegenomen lieve schat.”

“Nou, sta daar dan niet zo stom te ginnegappen en kom op met die handdoeken en dat droge ondergoed. Ik sta hier te vernikkelen. En kijk even of de kust veilig is, voordat ik me hier uit ga kleden.” Ik liep snel een stukje verder om te kijken. “Kleed je maar om hoor. Niks te zien.” Joline trok haar slipje uit. “Hé, kijk… Een bijna naakte maagd. Die ga ik eens bespringen…” Joline keek me aan, ...

... haar ogen spuwden vuur. “Je láát ‘t, Kees, of ik pak je bij kop en kont en smijt je in die sloot!” Ze keek naar mijn boxer. “Ach, ik zie het al: één en al bluf. Je gereedschap heeft nog te lijden van de watertemperatuur. En bovendien: maagd ben ik al een tijdje niet meer.” Ze lachte me uit en trok snel het droge slipje aan en daarna haar broek, sokken en schoenen. “Zo, nu mag jij de handdoeken gebruiken. Ik weet niet of er nog een droog plekje op te vinden is…”

Even later had ik m’n broek en schoenen ook weer aan. “Is er nog koffie over, Kees? Ik ben wel toe aan iets warms…” Ik haal de thermoskan tevoorschijn en schonk twee mokken koffie in. Naast elkaar aan de kant van het stroompje dronken we de koffie rustig op. “Lekker! Straks maar even zwemmen en douchen om op te warmen. Bah, wat was dat water koud!” Ik keek haar aan. “Begrijp ik niet. Jij bent zo’n waterrat, en nu loop je te miepen dat het water zo koud is…” Joline zei: “Als ik ga zwemmen stel ik me erop in dat het water koud is. En dan ga ik hard zwemmen om de bloedsomloop te stimuleren. Na een paar minuten heb je dan geen last meer van de kou. In zo’n riviertje heb je die kans niet en voel je de kou optrekken.” Ze keek me aan. “En helemaal als je plotseling tot je navel in het water staat… Ik moest meteen plassen!”

Ik gniffelde. “Ken je discussie in het zwembad? ‘Jongedame, wil je niet in het zwembad plassen?’ ‘Ja maar badmeester, dat doet toch iedereen?’ ‘Jawel, maar niet vanaf de hoge duikplank…’” Joline proestte ...