Mini - 82 - Sex Verhalen

Mini - 82

Na het ontbijt pakte ik de rugzak. “Mevrouw… Wat zou u ervan zeggen als ik u uitnodig samen met mij een wandeling te maken. Lekker de Franse natuur verkennen, misschien een chateau bezoeken om een wijntje te proeven, als de baron en de barones ons daartoe in de gelegenheid stellen?”

Joline knipoogde. “Die Franse natuur zegt me niet zoveel. De Nederlandse natuur daarentegen…Die wil ik wel weer eens bekijken en ondergaan!” We kleedden ons aan. Spijkerbroek, T-shirt, trui. Stevige schoenen. Een halfuur later gingen we op pad. Bij de receptie kocht ik een wandelkaart van de omgeving en op mijn vraag of het chateau bewoond was antwoordde de eigenaar van de camping bevestigend. Het bleek dat het chateau eigendom was van een stichting die de oude Franse landhuizen en kastelen voor het nageslacht wilde behouden. Wié er woonden wist hij echter niet, wél dat het chateau soms opgesteld was voor het publiek.

Samen stippelden we een route van zo’n 15 kilometer uit en we gingen op weg. De eerste kilometer was vrij saai, langs een provinciale weg. Daarna konden we het bos in en werden door stilte omgeven. Behalve wat vogels en het ruisen van de wind door de bomen hoorden we vrijwel niets. En het was ideaal wandelweer: een graad of achttien, in het bos vrijwel windstil en droog. Na een kilometer of zes gelopen te hebben, kwamen we aan de rand van een braakliggende akker. Er had graan opgestaan, maar daarvan restten nu alleen de stoppels. In het midden van de akker een heuvel met ...

... daarop een bosje.

Ik keek Joline aan. “Gaan we een stukje stoppels lopen? Dan rusten we op dat heuveltje, eten en drinken daar wat en waarschijnlijk hebben we een mooi uitzicht.” Ze knikte en we liepen naar boven. Stiekem was het best wel steil. Eenmaal boven gekomen bleek het bosje de ruïne van een huis te bevatten. Althans: de fundamenten stonden er nog, nu behoorlijk overwoekerd door planten en bomen. Ik schatte dat dit huis al minstens twintig jaar gesloopt was. Met wat moeite maakte ik een stukje gras vrij van puin, legde de handdoeken er op en konden we zitten.

Het uitzicht was mooi. In de verte konden we de kerktoren van Brionne zien en iets verder naar rechts stak de toren van het chateau boven de bomen uit. Rustig dronken we de koffie en aten ons brood. Ik pakte mijn camera en maakte wat foto’s van de omgeving. Toen ik me omdraaide lag Joline op het gras en keek me aan. “Kees… kom eens hier naast me liggen.” Nadat ik wat foto’s van haar gemaakt had, gehoorzaamde ik en Joline kroop tegen me aan. “Even lekker met jou knuffelen.” Ze trok mijn hoofd naar zich toe en fluisterde: “Ik heb wel een grote mond, maar om hier zo in de vrije natuur te liggen wippen… Nee, daar ben ik denk nog een te preutse Hollandse tut voor. Maar ik wil wel lekker met je zoenen.” “Heb ik absoluut geen bezwaar tegen, mevrouw…” Ik streelde haar heerlijke lichaam. Toen ik onder haar truitje haar borsten ging verwennen zuchtte ze. “Lekker… Je bent een lieve minnaar. Zelfs in de vrije natuur.”

Ze ...