Mini - 57 - Sex Verhalen

Mini - 57

... en beet haar toe: “Ik ben die beul van een sergeant uit Afghanistan, waar meneer van Laar nog steeds nachtmerries van heeft. En als jij zo doorgaat heb jij die met ingang van vannacht ook! Bijzonderheden over mij kun je bij meneer van Laar krijgen. En nu: looppas naar Backoffice. Ik wil je voorlopig niet meer zien, helemaal niet meer horen en niet meer ruiken! Ik ga over m'n nek van egocentrische trutjes als jij!”

Ze haalde adem om nog iets te zeggen, maar ik sneed haar meteen de pas af. "Klep dicht en rennen!" Aan het einde van de gang ging de deur van het Backoffice open en dreunde de stem van Fred: “En waar komt jij zo laat vandaan juffie? Ik had je gisteren opdracht gegeven dat je hier vóór zeven uur moest zijn. Het is nu één minuut over zeven. Verklaar!” Met gebogen hoofd liep ze er naar toe. De deur sloeg dicht, dus ik kon haar antwoord niet meer horen. Misschien maar goed ook. Ik keek Angelique aan en zij mij. “Dank je wel, Kees. Die gaat het moeilijk krijgen vandaag…” zei ze. “En verdomd koud, in haar bloesje zonder iets er onder!” gromde ik.

Een uurtje later, ik zat met de Piraten in een werkbespreking, hoorden we Fred door de gang lopen. “Ja, die antennes moeten allemaal mee. En die kabels ook. Kiezen of delen: je hijst die hele handel maar op je nek, of je moet twee keer lopen. En nee, we gaat niet met de lift. Daar kan het spul niet tegen. Statische elektriciteit en zo. Hop, tempo juffie, want ik wil voor vanmiddag vijf uur klaar zijn met deze klus, anders ...

... krijg ik van m’n vriendin op m’n kop. En dan ben ik maandag helemaal niet te genieten.”

Een onderdrukt gegrinnik weerklonk. “Jongens, luister: als je haar tegenkomt: gewoon doen, net of je niks gehoord hebt. Tenzij dat ze zo’n actie flikt als vanochtend, dan mag je haar bij Fred neerzetten. Niet bij Joline; zij heeft haar aan Fred overgedragen als ‘mentor’. Ze gaan vandaag het dak op, als 1e trainingsmoment om straks op een offshore-installatie te kunnen werken. Aangelijnd en wel.” In de gang was het weer rustig en we gingen verder met de bespreking.

’s Middags kwam Fred naar beneden voor de middagwandeling. Zijn broek smerig, handen smerig, gezicht vuil… Maar met een brede grijns. “De juffrouw verkoos om op kantoor te blijven. Ik gelóóf dat ik wat progressie boek. Ze is nu in ieder geval niet meer bang op hoogte en roept niet meer om de drie seconden ‘ja maar…’ Vanmiddag gaan we de meest vieze klus doen: de voorbereidingen van een antenne op de liftschacht. Ik heb even gekeken: daar ligt me een partij vieze bende… En in de machinekamer van de lift ook. Mag ze allemaal schoonmaken.” Hij boog zich naar me toe. “En dié antenne is geen fake. Is onderdeel van een nieuw, modern GSM-volgsysteem. Liever hier op het dak dan op mijn twee-onder-éénkapper. Beter bereik.” Ik knipoogde. “Goed bezig, makker.”

Om een uur of vier sloot ik mijn computer af en liep naar de groepsruimte. “Heren, gereed maken voor Operatie Stofwolk!” Het wekelijks corvee begon en we maakten best wel wat ...