Kom je? - Sex Verhalen

Kom je?

... Jacks blik op mij gericht voelde. Als ik hem dan aankeek, dan las ik in zijn ogen al te duidelijk dat hij dat intieme moment, net als ik trouwens, nog altijd niet was vergeten.

Plots dacht ik aan Tina. Nee, mijn beste vriendin hoefde mij hier niet zo te zien staan, met de arm van haar man om mijn schouder. Dat ene intieme moment, was een geheimpje tussen Jack en mij en daar hoefde Tina ook vandaag niet achter te komen. Met zachte dwang verplichtte ik hem om mij weer los te laten.

Het werd een gezellige middag en voor we er erg in hadden was het als zes uur. Ik was tijdens het eten in een opperbeste stemming geraakt. De aanwezigheid van de kinderen was daaraan niet vreemd. Ook zij hadden zich tegoed gedaan aan het gebraden vlees met de zwartgeblakerde randjes en met hun vrolijke kinderpraat hadden ze het gesprek van de volwassenen bij momenten heel luchtig gehouden.

Mijn droeve stemming was ik helemaal kwijt geraakt en dat was Tina en haar man niet ontgaan.

“Ik ben blij dat jij het naar je zin hebt, Elly,” zei Jack terwijl we met ons drie aan de afwas bezig waren. “”Je ziet er een pak gelukkiger uit dan vanmiddag toen je hier kwam.”

“Ja,” gaf ik toe, “het is fijn om zulke goede vrienden te hebben.”

“Zo is dat.” Tina stak waarschuwend haar vinger op. “Als ik nog eens problemen heb met die dikke hier, dan kom ik naar jou, Elly.”

“Dikke, dikke? Zie wat je zegt, magere sprinkhaan.”

Jack kreeg last van een beginnend buikje, maar dat wilde hij in geen geval ...

... gezegd hebben. “Zeg eens eerlijk,” richtte hij zich tot mij, “vindt jij me ook te dik, Elly?”

Ik bekeek hem zogenaamd keurend en antwoordde dat hij inderdaad een aardig buikje kreeg, maar dat het hem absoluut niet misstond.

“Zie je wel!” Trots keek hij naar zijn vrouw. “Elly vindt mij wel aantrekkelijk.”

“Natuurlijk,” plaagde Tina verder, “Dat is niet moeilijk, zij hoeft niet iedere avond op jouw vadsige lijf te kijken.” Ze stak haar tong naar hem uit en Jack probeerde haar vast te pakken. Dat lukte echter niet omdat zijn vrouw snel om de tafel heen liep.

Ik had niet zo’n zin om getuige te zijn van een echtelijk welles-nietes spelletje. “Jongens ik lust nog wel een ijsje, wie nog?” vroeg ik daarom maar.

Jordi en Joep hadden het gehoord en waren meteen enthousiast. Ook hun ouders lusten wel een ijsje, maar toen Jack in de bijkeuken de doos ijs uit de vrieskast had gehaald, bleek die zo goed als leeg te zijn.

“Hier kunnen we niet veel mee beginnen,” zei hij.

“Oh, dan loop je toch snel naar dat eetcafé, hier twee straten verder. Daar hebben ze vast wel ijsjes.”

“Mooi niet,” antwoordde haar man, “het is jouw fout dat we er geen meer in huis hebben. Ga zelf maar.”

“Daar zit wat in,” knikte Tina begrijpend. Ze nam haar portemonnee en zei dat ze zo terug zou zijn. Haastig liep ze via het tuinpad naar de straat.

Terwijl ik de laatste borden stond op te ruimen, zag ik dat de kinderen alvast niet op hun mama gingen zitten wachten. Die waren opnieuw flink in ...