Kom je? - Sex Verhalen

Kom je?

“Kom je?’ drong Tina aan, “alsjeblief.”

“Nou, als ik jullie niet in de weg loop.”

“Natuurlijk niet, jij bent hier altijd welkom, dat weet je.”

“Ja, dat weet ik wel,” zei ik met een zucht. “Toch wil ik jullie niet voor de voeten lopen hoor.” Het was Koninginnedag. Zowat heel Nederland had een vrije dag. Mijn man echter niet. Die zat in zijn truck, ergens tussen Turkije en Armenië. Het is zijn job, dat wist ik wel. Maar dat nam niet weg dat ik me op dagen als deze echt heel eenzaam kon voelen. Mijn beste vriendin wist dat beter dan wie ook en het was daarom dat ze me belde. Toch aarzelde ik nog. Ik wilde haar en haar man niet tot last zijn.

“Wel, Elly? Wat wordt het, kom je of kom je niet? ”

“Vindt Jack het ook goed?”

“Tuurlijk! Het is trouwens op zijn voorstel dat ik je bel. Je weet toch dat mijn mannetje jou graag mag?”

Dat laatste was absoluut waar en eigenlijk was dat ook wederzijds. Met Tina’s man was ik net zo goed bevriend als met haar. Door de jaren was dat spontaan zo gegroeid. Als ze me allebei uitnodigden, waarom zou ik daar dan niet op ingaan? Ik zat anders toch maar alleen thuis.

“Oké dan, tot over een uurtje.”

“Hé Jongens!”

Zodra ik mijn Mini achter Jacks stationcar parkeerde, kwamen Tina’s zoontjes al aangelopen. Vijf en drie waren ze, Jordi en Joep. Schatten van kinderen, om jaloers op te zijn. Soms benijde ik Tina eens om haar twee schatjes, al kon en mocht ik haar dat niet verwijten. Mijn onvruchtbaarheid was niet haar schuld, ...

... maar anderzijds … Had ik zelf kinderen gehad, dan zou ik vast wat minder vaak eenzaam zijn, als mijn man weer eens dagen en nachten aan een stuk van huis was. Die gedachten bande ik echter snel weer uit mijn hoofd. Het was een prachtige zonnige dag en tobben om wat niet is, paste daar niet bij.

Het kinderlijk enthousiasme werkte trouwens aanstekelijk en ik liet me door de jongens meesleuren. Achter het huis zaten Tina en Jack in de tuinstoelen van het zonnetje te genieten.

“Hoi,” sprong Jack meteen op. Hij kwam op me af en drukte me twee welgemeende zoenen op de wangen. “Fijn dat je er bent, Elly.” De begroeting met Tina was al even hartelijk en als vanouds voelde ik me meteen op mijn gemak in hun gezinnetje. Ik was blij dat ze me uit mijn eenzaamheid verlosten. Ontspannen liet ik me in een vrijstaande stoel zakken en knikte bevestigend toen Tina voorstelde om ook voor mij een wijntje te halen.

“Hé, schoonheid,” grapte Jack intussen, “waar zat je al die tijd? We zien jou zo weinig.”

“Ach, je weet hoe dat gaat hé. Zelfs als Rob thuis is, komen we nergens. Ofwel is hij te moe, ofwel moet hij ’s nachts alweer vertrekken.”

“Ja, ik vindt het anders rot voor je hoor. Altijd alleen thuis, dat wens je toch niemand toe.”

Ik zuchtte. Jacks woorden klonken als een troost en ergens luchtte het me op dat hij me begreep. Ik liet me wat onderuit zakken en trok mijn rok een beetje op om op die manier wat meer melkwitte huid aan de zon prijs te geven. Ik zag dat Jack mijn ...