1. Mijn Aartsrivaal - 1


    Datum: 23-1-2021, Categorieën: Hetero Auteur: Dominique Jane, Bron: Opwindend

    ... wel doen!?’ Ik kijk hem met samengeknepen ogen aan. Ik vind dat als iemand gekookt heeft een ander de tafel mag afruimen en afwassen, maar dat hij dit nu zo aan me vraagt met die blije ogen van hem alsof hij ervan geniet gaan mijn haren overeind staan. Hij krijgt me nog steeds op de kast en het lijkt erop alsof hij er van geniet. Dat haat ik aan hem. Ik hou me in en zeg: ‘Jij hebt gekookt, ik doe de afwas.’ Maar hij ziet dat het me moeite kost om dit te zeggen waardoor hij lacht naar me alsof het een overwinning is. Eikel. Ik sta op en ruim de tafel af waarna ik de afwas doe. Joey komt naast me staan met de theedoek in zijn hand. Zonder een woord te zeggen helpt hij me mee met de afwas.
    
    Er is een spanning tussen ons, ik denk ook dat hij dit voelt.
    
    Toch hebben we het er niet over en staan we samen gespannen naast elkaar de afwas te doen. Als ik een doekje over het aanrecht heb gehaald zegt hij eindelijk wat: ‘En, Kleintje, wat ga jij vanavond doen?’ Bij het horen van mijn bijnaam van vroeger kijk ik hem vuil aan. Hij lacht om mijn reactie waarna hij zijn armen omhoog steekt. Hij zegt: ‘Het geldt nog steeds, je bent nog steeds kleiner dan ik.’ Ik grom iets wat lijkt op: ‘Dat gaat je niks aan’ en ik loop weg uit de keuken. Wendy zit weer te zappen voor de tv waardoor ik mijn jasje pak en de deur naar de veranda open doe. Eenmaal op de veranda leun ik tegen de houten balustrade en geniet van het uitzicht en de stilte hier in het bos. Ik doe even mijn ogen dicht en blijf ...
    ... zo staan. Opeens ruik ik koffie waardoor ik plots mijn ogen open doe. Joey staat naast me en zegt: ‘Sorry als ik je boos heb gemaakt. Koffie om het goed te maken?’ Ik pak de koffie aan en kijk hem met een klein lachje aan. Ik neem een slokje waarna ik zeg: ‘Het spijt me Joey, je brengt gevoelens bij me teweeg van vroeger. Je hebt het me niet makkelijk gemaakt toen weet je.’ Hij bekijkt mijn gezicht, bestudeert mijn lippen en daarna mijn ogen. Hij zegt: ‘Je was altijd zo braaf, zo netjes. Je haar in de paardenstaart – wat trouwens niet veranderd is – , je bleef Wendy steunen ondanks dat ze zich soms als een diva gedroeg. Ik vond het leuk om je op te jutten zodat je uit je vel sprong. Dan vond ik je veel leuker weet je.’ Ik kijk hem aan en bedenk wat hij zojuist gezegd heeft. Ik ben inderdaad netjes, georganiseerd. Mijn jongere zusje is de wildebras thuis, ik ben de verantwoordelijke, de verstandige. Ik haal adem en zeg: ‘Wil je een rondje meelopen in het bos?’ Hij lacht zijn tanden bloot waarna hij zegt: ‘Is goed.’
    
    We lopen het pad af naar het bos toe en beginnen te praten over vroeger en wat hij tegenwoordig doet. Joey is projectmanager in de bouw en ziet toe dat projecten binnen budget en de deadline blijven. Ik vertel dat ik dierenartsassistente ben en het heerlijk vind om met dieren te werken.
    
    We zijn gezellig aan het kletsen en plots pakt hij mijn pols vast.
    
    Hij zegt zachtjes: ‘Kom hier eens kijken’ Ik voel een warmte om mijn pols waar hij me vasthoudt. Ik krijg ...
«1234...7»