Mijn Aartsrivaal - 1 - Sex Verhalen

Mijn Aartsrivaal - 1

Vanaf de basisschool zijn we al beste vriendinnen. Wendy en ik waren dan weer besties, dan weer vijanden. Dan vond ze me stom of ik haar en dan spraken we elkaar dagen niet. Ik voelde me dan heel alleen, maar toegeven dat ik haar miste: dacht het niet! Na een aantal dagen was het weer goed en konden we alles weer delen zoals beste vriendinnen dit doen.

Zo was er ook iemand die mij altijd dwars zat. Die het niet kon laten om mij te treiteren tot ik soms in huilen uitbarstte. Dit was Joey, de grote broer van Wendy… Hij keek me altijd aan met samengeknepen ogen met de gedachte hoe hij mijn dag tot een hel kon maken. Dit zijn mijn herinneringen aan Joey van vroeger. Nu, jaren later, zijn Wendy en ik nog steeds beste vriendinnen en kunnen alles bij elkaar kwijt. Joey heb ik in geen jaren meer gezien.

Ik heb niet veel vriendinnen, échte vriendinnen, maar zij is er zeker één. Helaas gaat Wendy nu door een moeilijke tijd. Zij en haar man gaan na een zware periode uit elkaar. Ze belde me huilend op dat het nu écht over is. Ik vind haar man een aardige kerel, maar niet zo bijzonder. Ik vind het jammer dat mijn beste vriendin zo’n lastige periode heeft. Ze belde me op met de vraag of ik met haar een korte vakantie weg wilde. Gewoon om even thuis weg te zijn, waar alle herinneringen nog zijn. Ik kan zelf eigenlijk ook wel een kleine vakantie gebruiken zo in het najaar, dus ik heb gezegd dat ik graag met haar meega. Ze kan een klein huisje in de bossen gebruiken en we hebben ...

... morgen afgesproken om er samen met de auto naartoe te rijden.

De volgende dag heb ik een flinke tas ingepakt waarna Wendy komt voorrijden. Ik knuffel haar wanneer ik haar zie en we rijden samen in een paar uur naar het huisje. Eenmaal aangekomen staat er een nogal patserige auto voor de deur. Ik kijk Wendy aan waarop ik mijn wenkbrauw omhoog trek. Ze reageert hier echter niet op en ze kijkt naar de omgeving terwijl ze de autodeur open doet. Het is hier sereen, we horen de vogels fluiten. Het is hier heerlijk tot rust komen, even weg van de bewoonde wereld.

Ik doe de kofferbak open om onze tassen te pakken toen ik de voordeur hoorde opengaan. Ik slinger mijn tas over mijn schouder en pak de tassen van Wendy in mijn andere hand. Ik hoor zware voetstappen naar de auto toelopen wanneer een zware stem zegt: ‘Laat mij maar, ik pak de tassen wel.’ Ik kijk de persoon aan die de tassen uit mijn handen wil pakken en wie staat er voor me? Joey..

Het is denk ik wel 10 jaar geleden dat we elkaar gezien hebben.

Waar hij altijd klein en gedrongen was met geniepige ogen zie ik nu een lange man met een stoppelbaardje voor me staan met nog steeds dezelfde ogen als vroeger. Alleen nu staan ze helder en zie ik dat ze mooi bruin van kleur zijn. Ik ben er stil van tot ik me weer herinner wat een klootzak het altijd was. Deze herinnering laat de tassen van Wendy op de grond vallen en zeg ik: ‘Alsjeblieft.’ Hij lacht naar me en zegt tegen me: ‘Nog altijd zo vurig zoals vroeger Dominique?’ ...