Mini - 123 - Sex Verhalen

Mini - 123

... mevrouw de voormalig receptioniste mij niet mocht, de stomme, achterbakse teef. Ik had wel gelijk! Je hebt jezelf gewoon omhoog geneukt! Ik zál je…”

Hij deed een stap naar Joline toe maar kwam aan de volgende stap niet toe. Fred greep hem in zijn kraag, rukte hem naar achteren, terug op zijn stoel. Ik sprong tussen Joline en hem in. “Genoeg!! Nog een opmerking van dit soort of één verkeerde beweging naar mijn aanstaande echtgenote en ik breek allebei je benen. Héél langzaam.” Hij keek ons verachtelijk aan. “De cavalerie komt weer in actie. Stoer hoor, met z’n tweeën indruk maken op de meisjes...” Ik beet hem toe: "Zowel meneer van Laar als ik hebben bij de Infanterie gediend. Op plaatsen waar jij nog nooit geweest bent, laffe hond!" Theo wenkte mij opzij. "Kees, kappen. Pak die ontslagbrief aan Adema, want die heb je nodig bij het UWV. Ik wil nú je werktelefoon.”

Theo leek de rust zelf. Adema greep in zijn borstzak en smeet de telefoon op tafel. “En nu gaat u met meneer van Laar en meneer Jonkman mee, levert uw laptop met toebehoren netjes in, haalt uw spullen uit uw lade en verdwijnt uit mijn bedrijf. U hoeft geen afscheid van mij te nemen. En ik schat zo in dat de rest van het personeel van DT daar ook geen behoefte aan heeft. Een advies: geef hen geen reden om zich kwaad te maken en doe exact, maar dan ook exact wat zij je opdragen. Anders ga je het pand inderdaad op een brancard verlaten en verdomd: ik zou het niet eens zo erg vinden. Fred, Kees: ik hoor het wel als ...

... meneer het pand verlaten heeft.”

“Jij krijgt hier spijt van, Koutstaal! Mijn advocaat laat niets, maar dan ook niets meer van je over! En jullie”, hij keek de kring rond, “krijg ik ook nog wel! Ik weet ondertussen een aantal dingetjes over jullie.” Hij wees naar Joline. “Jij bent de maitresse geweest van een crimineel, en jullie…”,hij keek naar Fred en naar mij “hebben een aantal doden op je geweten!” “Was je erbij, lamstraal?” baste Fred. “Néé hé? Je uniform is, op je MLV na, compleet leeg. Je weet niet waar je over praat. Bijna vijftien jaar in dienst geweest…reserve-kapitein bij de Militaire administratie. Nou, nou, poe poe... En nog nooit op missie geweest. Wát een held!” Ik kon het niet laden. “Adema: rechtsomkeert - ingerukt, mars!”

Hij keek me vuil aan, draaide zich om en liep het bureau uit. “Ik ga naar de WC.” Hij pakte de deurknop van het herentoilet beet. “Nee. Dat doe je maar buiten tegen een boom. Of in je auto. In je broek van mijn part. Geen omwegen, geen uitvluchten; wij begeleiden je rechtstreeks naar je voormalige bureau, je levert je spullen bij mij in en je verlaat het pand via de kortste route.” Fred draaide hem terug, de gang in.

We liepen naar het Backoffice, en Gonnie, Denise en Erica keken op naar de optocht die binnenkwam. “Geen woord tegen mijn collega’s”, waarschuwde Fred, “Je hebt gisteren al genoeg verziekt op dit bureau. Waar is je laptop?” Hij trok zijn bovenste lade open. “Ik wil mijn persoonlijke bestanden wissen. Ik wil niet dat al ...