Mini - 123 - Sex Verhalen

Mini - 123

... zijn neus wrijven. Ik weet niet exact waarom Denise dat tegen me zei, maar ik ga haar vandaag geruststellen.” Met ‘mixed feelings’ kwamen we om kwart over zeven in Gorinchem aan. In de koffiecorner kletsten we nog heel even met wat collega’s en toen ging Joline naar het Backoffice en ik richting mijn bureau.

Ik begon nét wat dingen af te werken toen Joline achter me stond. Ze deed de deur dicht, witheet en trillend van woede. Zonder iets te zeggen draaide ik de deur op slot en zette haar in een makkelijke stoel. “Oké, meissie… zeg het maar.” Ze snoof. “Adema. Heeft gisteren dus een aantal opmerkingen tegen Denise gemaakt die duidelijk in de categorie ‘ongewenst’ thuishoren. Onder andere over haar borsten en haar billen. Dat hij die wel eens aan een kwaliteits-audit wilde onderwerpen. Nét van Denise gehoord toen ik vroeg naar de reden van haar opmerking, gisteren. Ik ben in staat om de vent zo meteen aan te vliegen en z’n gezicht te bewerken met m’n nagels.”

Ik schudde mijn hoofd. “Weet je nog wat onze vermoedens waren, gisteren? Jij gaat bij Theo in je stoel zitten, doet je imitatie van diepvries sneeuwpop bij -40 graden Celsius en als je tegen hem praat begin of eindig je elke zin netjes met ‘meneer Adema’. Ook al haalt hij het bloed onder je mooie nagels vandaan. En als je denkt dat je je zelfbeheersing gaat verliezen, vraag je aan Theo om het over te nemen. Adem in – adem uit… en… ontspan, meisje Boogers.”

Ze moest, ondanks haar woede, lachen en keek op haar ...

... horloge. “Ik ga maar eens naar Theo. Zal hem met dit nieuws verrassen.” Ze stond op en gaf me een knuffel. “Dank je wel dat ik nog even stoom kon afblazen, schat.” “Dat was slim van je, dame. Overigens: een sneeuwpop die stoom afblaast is vrij zeldzaam. Maar dat ben je dan ook. Denk eraan: ijskoningin spelen.” Ze knipoogde, opende de deur en stak de gang over naar Theo’s kantoor. Fred glipte mee naar binnen en de deur ging dicht. Tien minuten later haalde ik Angelique op en wij gingen om tien voor acht naar binnen. Theo keek ernstig. “Hoi Angelique, Kees… Mensen, dit is geen fijne dag. Ik vind het een nederlaag dat ik iemand moet ontslaan, dat mogen jullie best weten. Maar niemand gaat mijn bedrijf lopen verzieken of een van mijn medewerksters van het eerste uur sexueel benaderen. Meneer Adema vliegt er dus uit. Vanochtend nog. Moet ik het woord doen Joline, of vertel jij het hem?” Joline zei: “Laat mij maar het woord doen. Ik ben zijn leidinggevende en ik ben prima in staat om te zeggen wat er toe doet. Zonder emoties. En op het moment dat de conclusie in beeld komt, mag jij het woord voeren, Theo. Jij bent ten slotte de baas van deze toko.” Theo knikte. “Oké. Joline, accoord, dan doen we het zo. Gooi de deur dan maar open, dan weet meneer dat hij binnen kan komen. Iemand nog zin in koffie?” Fred bromde: “Doe mij maar thee. Rooibos.” Hij was de enige. Zwijgend zaten we aan de tafel en Theo achter zijn bureau. Het werd acht uur… vijf over… tien over...

Om twaalf over kwam Adema ...