1. Engelenkeeltje


    Datum: 15-1-2021, Categorieën: Romantisch Auteur: Yourcaptain, Bron: Opwindend

    ... de schaduw van de haag bleef, konden ze me niet zien. Door de takken en bladeren zag ik de man en de vrouw hartstochtelijk kussen in het licht van een straatlantaarn. Hij was een rijzige man, midden vijftig met een mooie bos grijzend haar. Zij veel jonger, rond de dertig schatte ik, misschien zelfs iets jonger. Half lang licht golvend blond haar tot op haar schouders. Ze zagen er beiden bijzonder chique gekleed uit. Op hun paasbest, schoot er nogal flauw door mijn hoofd. Hij in een zwart pak en zij in een lang rood kleed met een behoorlijk diepe decolleté, op de rand van het fatsoenlijke, zeker op een avond als deze. Maar de snit van haar kleed deed haar wat mollige figuur alle eer aan, vond ik.
    
    De maan hing rond en melkwit aan de hemel. De nacht was zacht en rustig. Het was een warme dag geweest. Een zomerdag midden in de lente. De lucht was fris en de landelijke natuur heerlijk om op te snuiven. Een ogenblik lang het perfecte kader voor het innig kussende koppel. Alles leek op zijn plaats te vallen.
    
    ‘Och, Steven, wanneer zijn we eindelijk samen?’, zuchtte Rita lief en verdrietig: ‘Wanneer komt er een einde aan al de ellende? Wanneer neem jij nu eens een beslissing?’
    
    ‘Dat gaat nu heel snel gebeuren, lieveling!’, maakte de man er zich wat makkelijk vanaf vond ik. Hij ging verder met kussen. Rita kreunde.
    
    ‘Beloof het me! Je hebt dat al zo vaak gezegd! Beloof het me! Met je hand op je hart!
    
    ‘Ik beloof het! Met mijn hand om mijn hart!’, probeerde hij oprecht ...
    ... te klinken en fluisterde dan verleidelijk: ‘Maar leg jij je hand dan even hier!’
    
    ‘Steven! In godsnaam! Niet nu! Niet hier!’
    
    Nu hoorde ik hém kreunen. Haar hand lag er dus al.
    
    ‘Ik wil je hier en nu!’, hijgde Steven geil.
    
    ‘Neeee… Alsjeblieft!... Steven… Neeee… je vrouw... en je kinderen... zitten binnen…!’
    
    Ik had verwacht dat dat argument wel indruk zou maken op de man. Integendeel. Ik zag door de haag hoe hij de ritssluiting op de rug van Rita’s kleed naar beneden begon te trekken. Ze stribbelde tegen, maar niet hard en niet overtuigend. Steven greep haar bij haar middel en draaide haar brutaal om. Ze viel bijna en greep zich aan de wagen vast. Steven trok de rits helemaal open, kuste haar nek en duwde het kleed over haar schouders langzaam naar beneden. Ik zag haar mollige blanke schouders te voorschijn komen. Steven was niet de enige bij wie de vlam in de pijp schoot. Ik greep schuldig naar mijn kruis en voelde hoe hard ik was.
    
    ‘Steven… in godsnaam…’, smeekte Rita, maar zonder nog weerstand te bieden: ‘hier komen mensen langs…’
    
    ‘Iedereen zit toch al in de kerk!’, zei de man bijna zakelijk en trok haar rode kleed tot haar middel naar beneden! Tussen de takken en bladeren door zag ik hoe haar tieten naar buiten vielen. Wit en vol als de maan! Mijn adem stokte en ik duwde mijn handen dieper tegen mijn harde kruis. Steven sloeg zijn klauwen rond het dikke witte vlees en likte in haar hals.
    
    ‘Precies… daarom… moeten… wij.. er… onmiddellijk… naar... toe!’, ...