Engelenkeeltje - Sex Verhalen

Engelenkeeltje

Het gebeurde in de tijd dat er met Pasen nog middernachtmissen gevierd werden. Klokslag twaalf uur. Ook al ging ik niet meer naar de kerk, mijn liefde voor het gregoriaans was gebleven. Ik vond die Latijnse gezangen prachtig. Bij momenten subliem. Als kind was ik in ban geraakt van die stemmen die uit de hemel leken te komen. Ze waren naar de mensen gezonden om hen de weg naar boven te wijzen. Langzaam klommen de stemmen in de kerk omhoog, steeds hoger, steeds ijler, steeds hemelser. Ik sloot mijn ogen en liet me meenemen. Ik zweefde dan door de kerk. In extase. Het was een zo intens gevoel dat ik steeds weer opzocht.

Ik had gelezen dat het plaatselijke koor van M. de middernachtmis zou opluisteren met gregoriaanse zang. Het koor - allemaal amateurzangers - had zich in de loop van de jaren een opmerkelijke reputatie bij elkaar gezongen. Mensen kwamen van heinde en verre om te luisteren. Er werd zelfs over geschreven in de krant. Zo kwam ik het koor op het spoor. Toen ik in M. aankwam, stond er al een lange rij wagens aan de kerk en zag ik de mensen toestromen. Het was vijf voor twaalf. Ik zou me moeten haasten om nog een fatsoenlijke plaats te vinden.

Alleen: ik moest dringend plassen. Ik had meer dan twee uur in de wagen gezeten. Over de dorpen rijden was niet zo evident. De druk op mijn blaas zou ik nooit anderhalf uur kunnen volhouden. Dat ellendige gevoel zou daarenboven mijn genot in het luisteren naar de koorzang volledig verpesten. Maar tegen een van de muren ...

... van de kerk plassen… neen, dat kon ik niet. Op zo’n moment had ik toch nog het gevoel dat ik ergens van bovenaf bekeken werd. Ik liep snel naar de overkant. Naar de ingang van de pastorie die afgezoomd werd door twee hoge hagen. Daar dan maar! Eigenlijk ook geen optie, maar van de twee kwaden toch het minste, redeneerde ik. Ik kon toch moeilijk in het midden van de straat gaan staan plassen?! Ik voelde me nadien bevrijd en opgelucht, al bekroop me toch een klein schuldgevoel.

Toen ik van de pastorie naar de kerk wilde stappen, kwam er net een auto aangereden. Ik wachtte even. Ik wilde niet dat iemand mij van bij de pastorie zag komen. Ik had daar immers niets te zoeken. De auto stopte en een deur ging open..

‘Blijf toch eens van me af, verdomme!’, hoorde ik een vrouwenstem vloeken, al klonk ze niet echt boos.

‘Verdomme, Rita, ik heb je de hele week niet aangeraakt!’, vloekte een mannenstem terug, maar evenmin boos, eerder wat wanhopig en vol verlangen.

Ik hoorde het dichtslaan van twee deuren en de zware stappen van een man op het grint. Hij ging blijkbaar naar haar toe.

‘Kom hier, kleine teef van me!’

Ik schrok even van de brutale en platte taal van de man! Ik had de hele rit naar religieuze muziek uit de Middeleeuwen zitten luisteren. Na de ‘mater dolorosa’ in de gezangen en al de verheven gevoelens was die ‘kleine teef’ wel even schrikken! Maar ik was nu ook erg nieuwsgierig geworden. Ik maakte enkele stappen naar voren. Ik nam een risico. Maar zolang ik in ...