Getuigenis van een dé- evangelisatie 8 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 8

... een agente uit het huis had mogen ophalen. Zij was dus gedwongen voorlopig onderdak bij haar moeder te aanvaarden.

Hetgeen zij vertelt is ontegenzeglijk waar, maar de wijze waarop zij alles buiten zichzelf plaatst geeft mij een bittere nasmaak die ik zelfs met een slok van de fruitige Chianti niet kan wegspoelen.

"Wil jij even een vaas pakken meisje, dan snijdt ik de bloemen al schuin af." "Waar staan hier de vazen." Eindelijk hoor een spoor van irritatie in Irma's stem. "Rechts! Waar ze altijd al hebben gestaan." "Is goed Ma… Ik ga al." Ik zie hoe Irma het kaartje aan de bloemen leest. "'Voor de liefste tante, xxx' heb ik daar bij de bloemist eigenhandig opgeschreven. Zonder zich naar me om te draaien verscheurt zij het kaartje en gooit 't in de afvalbak naast het aanrecht. "Die witte of de glazen vaas?" Klinkt uit de woonkamer. "èh.. Doe maar de witte, lieverd."

Vijf minuten later zitten wij gedrieën aan tafel. De heerlijk rosé gegrilde rosbief is heerlijk maar blijkt niet in staat mijn nare smaak te overvleugelen. Als Ellen zichzelf een tweede glas wijn inschenkt vraag ik of ik toch nog een glaasje mag. Tijdens het eten wordt nauwelijks gesproken. Waar Irma lusteloos in haar eten prikt schept Ellen een tweede keer op. Blijkbaar is zij tijdens haar huwelijk de tafelmanieren, die ze van huis uit heeft meegekregen, vergeten. Op het moment dat zij haar glas nog een keer wil volschenken blijkt de fles leeg. "Haal jij nog een fles, Má. Je zit toch maar wat te prikken. ...

... Geen wonder dat jij zo slank blijft." Irma springt op en verdwijnt in de kelder. "

Ik kijk mijn achternicht geërgerd aan. "Het is natuurlijk niet mijn zaak… Maar vindt je niet dat jij je moeder wat meer zou kunnen helpen?" Ellen kijkt me aan alsof ze het in Keulen hoort donderen. Blijkbaar stond de tweede fles al klaar bovenaan de trap en heeft Irma mijn opmerking gehoord. "Je hebt gelijk John. Het is zeker niet jou zaak." Ellen kijkt mij al kauwende triomfantelijk aan. Zonder haar mond eerst leeg te eten valt zij haar moeder bij. "Ik had het je toch gezegd Ma. Hij is geen haar beter dan alle piemeldragers. Zo gauw ze hun poten onder je tafel hebben staan nemen zij de macht over."

Ik ben met stomheid geslagen en kijk mijn tante hulpzoekend aan. Zij ontwijkt mijn blik en gaat zwijgend naar het aanrecht om de fles te openen. Ellen op haar beurt gaat onverstoord door met eten. "Zal ik je nog wat bijschenken John?" "Nee dank je Irma. Ik begin me zelfs af te vragen waarom je mij überhaupt hebt uitgenodigd." "Èh, dat was eigenlijk Ellens idee." Opnieuw kijkt mijn achternicht mij, nadrukkelijk smakkend, triomfantelijk aan. "En waarom leek jou het een goed idee mij uit te nodigen?" Ze houd haar glas omhoog zodat Irma het kan bijschenken. "Je bent eigenlijk geen haar beter dan mijn echtgenoot. Hij misbruikte onze God en jij gebruikt je geveinsde empathie om vrouwen te onderdrukken. " Mijn bloed kookt. Ik kijk van mijn Tante naar mijn achternicht en terug. Irma is inmiddels gaan ...