Mini - 96 - Sex Verhalen

Mini - 96

... Hij knikte. “Dat hadden we al gehoord van Rob en Mel. En daar zijn we blij mee.” Tony knikte. “Ben ik het helemaal mee eens. Ik begreep dat er één moment van zware crisis was, maar dat jullie alle vier daar héél goed mee om zijn gegaan… Complimenten.”

Joline keek haar aan. “Heeft Rob dat verteld?” Tony schudde haar hoofd. “Nee. Melissa. Eergisteravond zijn ze hier geweest. En ze zat te janken toen ze vertelde wat ze naar jouw hoofd had geslingerd, Kees. Had ze het héél moeilijk mee.” Ik keek haar aan. “Heeft Mel ook verteld dat we, nadat Rob en Mel een stukkie waren gaan lopen, met z’n vieren een groepshug hebben gedaan? En dat we daarna een hele fijne avond gehad hebben en de volgende ochtend maar met moeite afscheid konden nemen? Want niet alleen Jo en ik zijn dichter tot elkaar gekomen; wij alle vier. En daar zijn wij hartstikke blij mee.”

Tony knikte. “Wij hadden zoiets begrepen. Goed zo, jongetje Jonkman.” Ze glimlachte en Joline schoot in de lach. “Zo. Eén – één.” Even was het stil, toen we onze koffie dronken. Rob keek naar Joline. “Zeg dochterlief… ben jij verkouden, hang je tegen een griepje aan of… Het is hier best warm en jij loopt met een coltrui aan!” Joline keek ondeugend. “Dat heeft zo z’n redenen, Pa…” Tony keek naar mij. “Heb jij onze dochter met een dikke zuigzoen opgezadeld, Kees?” Ik haalde m'n schouders op. “Vast wel. Ergens gedurende deze maanden. Maar dat is de reden niet, Tony.”

Joline glimlachte en trok de rits van haar trui langzaam omlaag. ...

... Haar collier werd zichtbaar. Even was het stil. “Wauw…” zei Tony. “Dat is mooi…” hoorde ik Rob zeggen. Joline lachte breeduit. “Nee, hij heeft me hiermee niet omgekocht. Hij is netjes op z’n knieën gegaan en heeft me ten huwelijk gevraagd terwijl ik in een ouwe spijkerbroek, op gympen en een trui zat. Pas toen ik ‘Ja!’ had gezegd kwam hij hiermee op de proppen.” Tony stond op en omhelsde Joline. Rob trok mij naar zich toe. “Wij zijn hier héél blij mee, Kees.” Hij omhelsde me. “Welkom!” “Dank je wel… Pa.” Tony en Joline stonden nog steeds met de armen om elkaar heen. “Tony… Mag ik mijn dochter even knuffelen?”

Beide dames lieten elkaar los en Rob omhelsde Joline. Ik keek naar Tony: haar ogen waren vochtig. “Hé lieve Ma… Sta jij te janken?” Ze knikte en omhelsde me. “Ja. Dank je wel, Kees…” Ik duwde haar iets van me af. “Ma, het is normaal als de schoonzoon-in-spé tegen de aanstaande schoonouders ‘dank je wel’ zegt. Jij verwisselt de rollen.” Ze schudde haar hoofd. “Nee, om de bliksem niet. JIJ hebt Joline weer bij ons teruggebracht. Jij hebt haar tot twee keer toe tegen die klootzak beschermd. En nu neem jij haar onder je hoede. Dan mogen wij toch wel 'dank je wel' tegen jou zeggen?”

Ze trok me tegen zich aan, kuste me en zei: “Dank je wel, lieve Kees.” Ik kreeg het te kwaad en voelde mijn ogen ook branden. “Lieverd, jij óók dank je wel. Voor jullie dochter, maar ook voor jullie zelf…” Naast me hoorde ik Joline. “Even plaats maken, Kees. Groepshug.” Ik keek op, recht in ...