Mini - 42 - Sex Verhalen

Mini - 42

... aan en grinnikte. “De cursus ‘Omgaan met teleurstellingen voor gevorderden’ start volgende week donderdagavond in het gemeentemuseum.” Even later stond ik weer buiten met een zware tas vol boeken. Joline kwam even later met een tas naar buiten die aanmerkelijk lichter scheen te zijn. “En… heb jij gevonden wat je zocht?”

Ze gniffelde. “Ik denk dat ik wel wat gevonden heb wat jij leuk vindt.” Ik probeerde de tas te pakken, maar ze rukte hem weg. “Niks ervan, mannetje. Dat is geheim. In ieder geval tot vanavond. En nu wil ik naar een juwelier.” “Een juwelier? Trouwringen?” Ze gaf me een por. “Nee, nog niet. Je proefperiode is nog niet voorbij. Ma heeft mij toch een paar weken geleden die 500 euro gegeven waar ik die blauw-oranje combinatie van gekocht heb?” Ik knikte. “En het bijbehorend ondergoed niet te vergeten…” Ze bromde.

“Seksist dat je bent... Ik ga je nu een mooi verhaal vertellen. Toen Pa en Ma verkering kregen wilden ze voor mijn grootmoeder iets moois kopen. Ze moesten daar een aantal maanden voor sparen; ze studeerden allebei nog. Ze hadden allebei een bijbaantje en langzaam maar zeker kwam het geld er. Toen ze allebei hun propedeuse hadden gehaald, kochten ze dus een zilveren kettinkje met een hartje er aan. Op dat hartje hun namen ingegraveerd. Dat kettinkje werd het meest dierbare bezit van mijn grootmoeder: ze had immers maar één dochter.

In de loop van de tijd kwamen er drie kleine hartjes bij met de namen Rob, Ton en Joline. Ma heeft dat kettinkje nu. ...

... Ik wil die traditie voortzetten. Om te laten merken dat ik dat verhaal niet vergeten ben en om haar te laten weten dat wij net zoveel voor haar en Pa voelen als zij en Pa voor haar moeder.” “Dan moet we dat vooral doen. En ik betaal mee.” Na bij twee juweliers binnen te zijn geweest vond Joline bij de derde wat ze zocht: een zilveren collier. We zochten een bijpassende, hartvormige hanger uit en vroegen of daar namen in gegraveerd konden worden. Dat kon gelukkig ter plekke.

Met de hanger klaar zei de verkoper: “Dat past uitstekend bij U, mevrouw!” Joline keek hem kort aan. “Dank voor het compliment, maar het is niet voor mij.” De man verschoot van kleur. “Oh… sorry… ik dacht…” “Degene voor wie het is, lijkt bijzonder veel op mij, dus zal het ook bij haar passen. Wilt u het mooi inpakken?”

Ik had het prijskaartje gezien; samen kostte het geheel bijna 400 euro. “We doen samsam, dame!” fluisterde ik in haar oor. Ze glimlachte en gaf me een luchtkusje. Even later stonden we buiten en kreeg ik alsnog een dikke knuffel. “Lief van je, maar dat hoefde niet.” Ik keek haar aan. “Lieve schat, ik ben je moeder heel erg gaan waarderen. Niet alleen om die 500 euro, maar veel meer om haar warme welkom en om degene wie ze is: een hele warme vrouw die een schat van een dochter en twee mooie kerels heeft gemaakt tot wie ze nu zijn. Daarom wil ik ook bijdragen aan dit mooie cadeau. Als jij zo meteen achter het stuur zit, maak ik het naar je over. Einde discussie.”

Ze trok me tegen zich ...